o evlendi, o mutlu. çünkü o, ailesinin ona layık gördüğü bir hayat arkadaşı seçti kendine . ben aleviymişim, ailesi istemiyormuş, olamazmışız. bahanesi buydu. sadece 3-5 kelime hayatım boyunca unutamayacağım. günlerce, haftalarca, aylarca ağladım. salya sümük, geberene kadar ağladım. şimdi aradan 1 yıl geçti çocuğu bile oldu, tam hayallerimizdeki gibi. başrolde ki kadın değişti sadece, onun için aynı kalacak hepsi.
evlendi haberini aldığımda bir süre nefes almakta zorlandım. sonra hayatımızı yaşadıklarımızı sorgulayarak geçirdim bir süre. deli gibi düğün fotograflarını merak ettim, buldum baktım gerçekten çok mutlulardı. sonra sonra alıştım kapının tamamen kapandığına. kabulenmek çok zordu. sonrada büyüdüğümü hissettim ne demişler sizi öldürmeyen şeyler büyütür.
hayallerini kurduğum hayatımızı başkasıyla yaşıyor şimdi. başka bir kadın geçerken benim yerime ben yeni bir yer bulamadım kendime. yersiz, yurtsuz kaldım. yok oldum. sanki hiçbirşey yaşamamışız gibi unuttu o beni. sanki hayaletmişim gibi, ruhmuşum gibi kaldım ortada, görünmez oldum. kendimi hep ben çok güzelim diyerek dev aynasında görürdüm. övündüğüm güzelliğim bu konuda hiç bir işe yaramıyor.
o çok sevdiğim eski sevgilim evlendi ve mutlu. çok acı. kabulleniyorum artık yavaş yavaş. peki daha önce aklım neredeydi? bırakmalıyım artık kendimi kandırmayı, beni alevi oldugum için ötekileştirmeyen, gerçekten ben olduğum için seven insanı, dostumu, arkadaşımı aşındırmayı bırakmalıyım. kanamayı bırakmalıyım, ağlamayı bırakmalıyım. hiçbiri geri getirmeyecek onu. dünya tersine dönse de olmayacagız. bu gerçekler yüzüme tokat gibi çarpsa da bana bunları söylemeye cesaret edecek başka kimsem yoktu.
eceniz1 profili
-
ekşi itiraf