sıhhiye köprüsünde bir teyze vardı. hastaneye gelmiş, parası kalmamış, eve gidemiyormuş, aştiye gidip otobüse binmek için para isteyip duruyordu. bütün mağduriyetleri bir anda sıralıyordu.
yabancı bir şehirde +
aç +
parasız +
hasta +
gel de para verme bakalım şimdi. vermedim ama yine de. yukarıdaki entrylerde dediği gibi televizyonda bir dilenci evi baskınını izlemiştim eskiden. evdeki her çekmeceden, gözden poşet poşet para çıkıyordu. banka hesaplarında da baya yüklü paralar vardı. ama bir konuda hala çok üzülüyorum o teyzeye. çünkü o teyze tam 3 yıl (2012-2015) boyunca o köprünün üstünde hala eve gitmeye çalışıyordu. ne vicdansızsınız be! 3 yıldır ankara'ya hastaneye gidiyorum diye eve gelmeyen annenizi aramaya gelmediniz. bari müge anlı'ya çıksaydınız. ayıp be!
edit: tarih
yolda yürürken para isteyen insanlar
-
-
sözlüğe kadar geldiklerine göre artık durum çok vahimdir. ben demiştim çığ gibi büyüyorlar diye, yeşilimin "1 lira var mı" şeklinde yanmasından korkuyorum.