sevgili kocamdır. tanıştığımızda arabası yoktu. açıkcası bunu ikinci buluşma için bir kriter olarak görmek de aklımın ucundan bile geçmemişti. ( bu arada şimdi farkediyorum ki arabası olmayan ilk erkek arkadaşım da o imiş). ama arabasının olmaması gece beni eve bırakmasına engel değildi. ve açıkcası kalbimi çalmasında bu davranışının etkisi büyüktür.
sanırım üçüncü ya da dördüncü buluşmamızda mekan çıkışında çağırdığımız taksi gelmedi ve dışarda hafif bir yağmur çiseliyordu. ben yürüyüp yoldan taksi çevirmemizi önerdim. bir taksi bulana kadar biraz üşüdük, azıcık ıslandık ve birbirimize sokulduk. benim için çok romantik anlardı. zira o ana kadar görünüşte arkadaşça olan buluşmalarımızın havası birden değişiverdi. içimizde yaşadığımız duygularımız açığa çıktı.
ama anlaşılan o ki eşim benim gibi ( ayy ne romantiikkkk! diye ) düşünmüyormuş. ertesi gün gidip bir araba aldı. beni yağmurda yürüttüğü için onu terkedeceğimden korkmuş da.