hayatın her alanında, uygulanan ölçüsüz şiddetin nedeni, bir eksikliği gidermek. gasp para eksikliğini gidermenin kanunsuz yoludur, kadına şiddet de erkek olma eksikliğini gidermenin alçakça bir yolu.
hayattaki yegane başarısı -ki o da kendi iradesiyle olmamıştır- erkek olmak olan bir insanın, toplumsal alanda kendine yer açamadığında yöneldiği ilk hedef kadın oluyor. apartman diyafonundan "kim o?" diye soran annesine "aaaaç!" diye bağıran çocuk, erkek olabilmek için kadına üstünlük kurması gerektiğini öğreniyor yetişkin erkekleri izleyerek.
işyerinde patronu tarafından itilip kakılan erkek, aşağılanmışlık duygusunu eşinin üzerindeki fiziksel tahakkümünü pekiştirerek yenmeye çalışıyor ve güçlü hissediyor onu dövüp, tecavüz ettikten sonra. ve şüphesiz, erkeğin kadına evlilik bağı altında uyguladığı cinsel şiddetin adı da tecavüz.
sözlü şiddet, beğendiği her kadına sahip olabileceğini düşünen erkeğin, buna muktedir olduğunu kadının da bilmesini istemesinden kaynaklanıyor. çoğu zaman eyleme geçmiyor olması, bunun şiddet içeren bir suç olduğu gerçeğini değiştirmiyor. kadının buna tepki göstermesi, hele hele bazı erkeklerin bu konuda kadınlardan yana tavır alması bu suçu işleyenleri korkutuyor. kadının, ellerini uzattıklarında koparıp alabilecekleri pişmiş bir elma olmadığı gerçeğini, varoluşlarına yapılan bir saldırı olarak görüyorlar. "ne yani" diyorlar belki de; "erkeğim ben, karıya kıza bakarım, laf da atarım, böyle gördük biz, nereden çıktı şimdi bu dalga?"
kadının hayatını onun adına tanzim etme arzusunun gerisinde yatan, onu erişilebilir kılmak. giyim tarzı "hafif" bulunan kadınların, birey olarak varolmayı tercih etmesi giyim tarzının sonucu değil. doğrusu, birey olarak varolmayı tercih eden kadının, kendisine uygun görülen kıyafetleri değil, kendi uygun gördüğü kıyafetleri giymesi. kendi tercihini uygulayabilen bir kadın da, her istendiği zaman erişilip, cinsel yükümlülüğünü yerine getirmiyor haliyle.