galatasaraylılar olarak duygusal bir gece yaşıyoruz. bu ruh hali sebebiyle etrafta suçlu arayan pek çok renktaş var ama bu doğru değil. maçta hakemlik pek bir şey yok. muslera'nın pozisyonda ofsayt varsa bile o pozisyon orada kesilmez, sonuna kadar oynatacaksın. futbolun içinde kırılan ayaklar var, ilk değil. ayağı kırılan muslera olunca duygusal bir patlama yaşadı herkes. andone de keza öyle. futbolun içinde olan bir pozisyon. kaleci yandan gelen ortaya plonjon yapıyor ve oyuncunun üstüne düşüyor. büyük talihsizlik ama öyle penaltı olmaz. hepsi üst üste gelince yine bu pozisyon için de duygusal patlama yaşandı. morozyuk diyenler olacaktır. atılabilir miydi, atılabilirdi. o da benim için üzerinde durulacak bir konu değil. durmak isteyen varsa dursun.
asıl konu galatasaray çok uzun zamandır ligin açılış maçlarında inanılmaz kötü oynuyor, biliyorsunuz. bugün için de tek korkum oydu. 3 aylık ara. tam yapılamamış idmanlar. oyuncuların kafasında bitmiş bir lig. hem mevsim, hem de psikolojik durum tam ağustos ayı lig açılış maçı gibiydi. korkulan da başa geldi. lakayt oyunla birlikte felaket bir maç başlangıcı ve üstüne rize'nin mordor karanlığındaki kabus atmosferi birleşince sonuç bu oldu.
böyle anlarda bir suçlu bulmak, bahanelerin ardına sığınmak işin en kolayı. fatih terim'in maç sonu kötü oyunu ve kötü performansı öne çıkarmasını bu yönden çok olumlu buldum. galatasaray bu anlarda yaptığı öz eleştiri ve bunun sonucunda bulduğu çözümlerle galatasaray oldu.
onun içindir ki şapkayı öne koyacaz ve çözüm bulacaz. şampiyonluk zora girdi, kabul. ama hem trabzon'la hem de başakşehir'le maçımız var. karalar bağlayacak değiliz. bu takım korona dönemine girmeden ligin en iyi top oynayan takımıydı, unutmayın. şampiyon olamasak bile şampiyonlar ligi'ne gitmek için elimizden geleni yapmamız gerekir. elimizden gelen bu değil.
14 haziran 2020 çaykur rizespor galatasaray maçı
-
-
düş artık amk takımı. başkanından oyuncusuna bu kadar sevimsiz bu kadar uğursuz takım yoktur anasını satayım.
muslera'mızı kaybettiğimiz maç.