üniversitede peşimi bırakmayan bi çocuk vardı. bir gün bankta oturmuş sınava çalışırken yine yanıma geldi. "müsade eder misin, sınavıma çalışıyorum." dedim, aldığım cevap enteresandı: "şimdi sınav mı önemli?"
işte bu kafada, bu bencillikte, bu rahatsız edicilikte bir cümle bu da. tabi ki zeytin daha önemli.
zeytin mi daha önemli yapılacak tesis mi
-
-
karşıdakine ağacın, yeşilin önemini anlatma raddesine geldiysek zaten ölmüşüz. bunun tartışması yapılır mı? bir tarafa ağaç diğer tarafa beton koyup kıstas mı yapacağız? gerçek olamayacak kadar saçma artık bu yapılanlar.
bakın sıradan bir ağaçtan da bahsetmiyoruz. tüm dinlerde kutsal sayılan zeytin ağacından bahsediyoruz. sezar'ın kafasındaki taçtan, kavgalardan sonra barış için uzatılan dala kadar hepsi zeytindir.
insan müdahalesi olmadığı sürece zeytin ağacı yüzlerce yıl yaşar, dünyanın en güzel ağacıdır, en faydalı meyveyi verir, dört mevsim yeşildir. gövdesindeki dokular hayatın dallanıp budaklanışına benzer. muazzam bir görüntüsü vardır.
bunları bile bile, bu kıyıma ortak olmayı hangi kelimelerle anlatabilirim bilmiyorum. vicdansızlık bile iltifat gibi kalıyor.
inanamıyorum, gerçekten inanamıyorum!
dün gece okuduğum kitap bir ağacın ağzından yazılmış ve orada diyor ki "insanın karışmadığı her şey bir masaldı."
tez zamanda dünyayı sahiplerine bırakmamız dileğiyle...* -
zeytin.