valla en zor geldiği falan yok. bir konserde konseri iyi bir yerden izlemek isterken ter kokan insanların içinde kalmak çok daha zor geliyor bana.
yalnız yaşamanın zor kısmı kişisel ihtiyaçlarınızı, hayatınızı düzenli bir şekilde idame ettirmekten ziyade çok az insana tahammül edebilecek duruma gelmeniz oluyor. eviniz konfor alanınıza dönüşüyor, çok az insana evinizi açabiliyorsunuz ve bu hayatınızın merkezine dönüşmüş oluyor. dışarıda bir eğlencenin orta yerindesiniz, herhangi bir şey sizi tatmin etmediyse "ne işim var burada ya? gider evde otururum" deyip topukluyorsunuz. yalnız yaşadığınız, yeri geldiğinde en yakınınız bile olsa "merhaba" demek için bile iletişim kurmak zorunda olmadığınız bir düzeninizin olması acayip bir konfora dönüşüyor. evde birinin olması kabusum falan da değil ama dediğim gibi çok az insana tolerans gösterebiliyorum.