nerden buluyorsunuz bu tipleri anlamıyorum. bir sürü insanla tanıştım kimse de bana sormadı bunları. nasıl bir çevreniz var gerçekten hayal edemiyorum.
tanışır tanışmaz işin evin araban var mı diyen kız
-
-
ben bunun bir değişiğini yaşadım.
mutsuzum, berbat şeyler yaşamışım, üzerine özel hayatım da aynı keza.
bir yerde oturuyorum, yan masaya bir çift gelip oturdu. masaları yakın, ne konuşsalar duyuyorum o yüzden.
hanımefendi, “şimdi senin üzerine kaç tane araba var?” diye sordu oturur oturmaz. beyefendi afalladı, ben daha çok afalladım.
yazık geçiştirdi ama, art arda geliyor sorular. “galeri senin üzerine mi, babanın mı?” dedi bu kez de.
o ara telefonu çaldı kadının, açtı.
açtı ama, yarım saat ağzını yayarak sohbet etti teldeki arkadaşı ile.
zerre yanındaki adama saygı duymadan, müsait değilim sonra konuşalım demeden.
saçma sapan bir sürü şeyden konuştu. bekledi zavallı sessizce.
kapatınca teli, evi sordu bu kez. beyefendi geçiştirmeye çalışınca bir de azar yedi, “neden söylemiyorsun?” diye.
sonuç kalktılar masadan, kadının elini tuttu kikirdeyerek gittiler.
öyle de bir gönül kırgınlığım vardı ki o gün, çok zoruma gitti o kadının bunca şeye rağmen adamın elini tutup gidişi.
sessizce kahvemi içmeye devam ettim. sadece gözlerimi kırpmadım ki, ağlamayayım ortalık yerde diye.
boşverin, değerli olma kısmı onların elinde hep.