küçük, ücra bir rus köyünde, köyün meydanındaki salaş lokantamsı mekanda, öğle sıcağında, etiketsiz bir şişeye doldurulmuş, ne idüğü belirsiz votkamsı sıvı. yanında da kızarmış kuzu eti, etten çok löp löp yağlı, kuzu yağı. kuzu eti ama, at eti, domuz eti, dana eti ve nihayet azcık da kuzu eti kokuyor; zira bütün etler aynı ızgarada/tavada pişiyor. votka bedavaydı, ya da ihmal edilebilir derecede ucuzdu. bizde masaya su koyarlar ya, bunlar bildiğin votka koyuyor masaya. o şişe ki belki aylardır doldur boşalt yapılmış, besbelli. votka çeşmesi olsa gerek mutfaklarında.
bütün bu salaşlığa, bayağılığa ve atmosfere rağmen bir şişe votka bir şekilde içilip bitiyor yemek süresince ve o sıcağa, o ağır havaya, yağlı yemeğe rağmen hiç dokunmuyor, sendeletmiyor. belki de tam aksine o hayatı daha çekilir kılıyor.