edit: işten kaçmıyoruz, işimizi seviyoruz. sadece herkesin sağlığı için nöbet sayılarımızın "insani", nöbet esnasında "mola" verilebilmesini istiyoruz. destek verirseniz seviniriz.
6.55: hastanedeyim. beş dakika sonra, servis uzman hekimi ve asistan arkadaşlarımla yatan hastaların vizitelerine başlıyorum.
8.00: poliklinikteyim. her muayene için 3-5 dakika ayırabiliyorum. bir hastanın muayenesi biraz uzun sürdü, dışarıdan bir hasta içeri girip “bitmedi mi? daha ne kadar sürecek? benim randevu saatim geldi” diyor, sesler yükseliyor.
11.00: öğle arası hayal oldu. hasta biriktiği için acile geçmem isteniyor.
11.10: acile gider gitmez, “neredesiniz, kaç saattir bekliyoruz” seslerini duyuyorum. halbuki 7.00’den beri çalışıyorum. o olmazsa olmazımız “sizin paranızı biz ödüyoruz” sözünü de duyuyorum. “benim vergilerimle okudun” sözü de geldi üzerine ki hâlâ kyk öğrenim kredisi ödüyorum. “sizin vergilerinizle okumuşsam, vergilerinizi eksik yatırmışsınız. hâlâ borç ödüyorum, onu da ödeyin” diyorum ve hasta yakını bağırmaya başlıyor. sonradan öğrendim ki hasta hakları birimine “doktor bana borçlarını ödetmeye çalıştı” diye şikâyette bulunmuş.
11.45: acilde hastalara bakmaya devam. daha acil bir hasta geliyor, ona bakmam gerekiyor. önceki hastanın yakınları “önce benim hastama bak” diye benimle kavga etmeye başlıyor.
12.00: acaba bugün saat kaçta yemek yiyebileceğim? 14.00’ü geçmezse iyi. geçerse yemekhane kapandığı için plastik kaplarda soğumuş yemekleri yemek zorundayım.
13.00: bir arkadaşım 10-15 dakika boyunca yerime bakmayı kabul etti. hızlıca yemekhanede yiyip dönüyorum. hızlı olmak önemli çünkü ben de onun yerine bakacağım ki o da yemek yiyebilsin.
13.30: az önce bana “neredesiniz, maaşınızı biz ödüyoruz” diye kızan hasta ve hasta yakınlarının teşekkürlerini alıp polikliniğe geçiyorum.
16.30: hastaları ziyaret edip nöbete başlıyorum. acil serviste ameliyat olmayı bekleyen hastaları ameliyata aldıktan sonra yeni hasta gelmezse bu gece kısa bir süre dinlenebilirim bile...
17.30: ameliyat olacak hastaların ameliyat planını yapıyor, acilde takip edilecek hastaların tedavi ve takibini yapıyorum. dışarıdan yemek söyleyeceğim. ama hemen yiyebildiğimi düşünmeyin. bazen acil bir ameliyat çıkıyor veya yoğunluk oluyor. sıcak yemek bizim için lüks. uzmanlık eğitimimizin ilk yıllarında çay molası vermek bile zordu, söylemiş miydim?
22.00: serviste yatan hastalarımıza uyumadan önce son bir vizit yapıyorum.
1.00: trafik kazası, bıçaklanma, darp ve silahla yaralanma gibi vakalar nedeniyle geceyi ameliyatta geçirdiğim çok olmuştur. bu gece de onlardan biri. bıçaklanma vakası... hastayı acil ameliyata alıyoruz.
5.00: ameliyat bitiyor.
7.00: yatan hastaları ziyaret etmeye başlıyorum. hasta yakınlarının çoğu “gece çalıştınız, kaç gün istirahat edeceksiniz” diye soruyor. işe devam edeceğimiz hiçbirinin aklına gelmiyor.
8.00: şurada ne kaldı ki? son 8 saatim... “dayanamıyorsan istifa et” diyen hocalarım oluyor ama bu işi yapabileceğimi kanıtlamak için her zaman üstün bir gayret içindeyim. pandemi öncesinde, günde altı-yedi ameliyat yaptığımız oluyordu. üstelik bunların bir kısmı büyük kanser ameliyatlarıydı. pandemi servisimiz 40 yataklıydı, şimdi 24 yataklı. servis küçüldüğü için yatırdığımız hasta sayısı da ameliyat ettiğimiz hasta sayısı da azaldı. şu anda daha iyi şartlarda çalıştığımızı söyleyebilirim.
8.10: ameliyathanede görevliyim. hocalarımı izlerken uyukluyorum.
17.00: çok yorgunum. 2012’de bir asistan hekim uzun nöbet saatleri yüzünden intihar etmişti. uykusuzluk herkeste olduğu gibi bende de anksiyete yapıyor. 24 saatlik nöbetten sonraki gün, kendimi hastaya tam anlamıyla veremiyorum. normal değil mi? yasalarımıza göre bir şoför 24 saat içinde 9 saat araç kullanabilir ki her dört buçuk saatlik çalışmadan sonra 45 dakika dinlenmesi şartıyla. peki, hekimler için böyle bir yasa var mı? 24 saatten fazla süren bir çalışma şekli hem hekim sağlığı için hem de hastalar için bir risk. nöbet parası almak için ertesi gün çalışmanın gerekmesi hekimleri dinlenme hakkıyla nöbet parası alma arasında bırakıyor. maddi kaygılar nedeniyle hekimlerin büyük çoğunluğu dinlenme hakkından feragat edip nöbet parası almayı tercih ediyor. dinlenme hakkını seçen birçok hekim de hizmet aksaması gerekçesiyle başhekimlik ve idari şeflerce nöbet ertesi çalışmaya zorlanıyor. haziran ayında korona oldum, göreve henüz dönmüştüm ki ameliyata aldığım hastanın ertesi gün yapılan testinde covıd-19 pozitif olduğu ortaya çıktı. sürekli risk altındayız ama buna rağmen emeklerimiz değil, tavandan aldığımızı sandıkları ek ücretler konuşuluyor. sorsanız herkes çok para kazandığımızı söyler, halbuki öyle bir durum yok.
18.30: evdeyim. eşim ve çocuğumla hasret giderip uyuyacağım. kızım iki yaşında, büyüdüğünde doktor olsun, yaşadıklarımı yaşasın istemem.
https://www.hurriyet.com.tr/…ister-misiniz-41632943