türkiye'de müzik 2013 sonrasında değişmeye başladı. gezi direnişi belki de bu değişimdeki baş aktördü. o yıl tepkisini ortaya koyan rock grupları sanki bütün enerjisini orada bıraktı. yeni nesil, uzun isimli, içine elektronik müziğin de karıştığı rock grupları ortaya çıktı. taksim bitirildi, mekanlar kapandı. sektör istanbul'un dışına kaymaya başladı. tüm bu değişimler türk rock gruplarını olumsuz etkiledi. uzun bir süre eski standartlarında eserler üretemediler. bazı gruplar hiçbir şey üretemedi.
ancak mor ve ötesi bu değişim dalgalarına rağmen hep bir umut olmaya çalıştı bize. 2016'da ülke yanarken, “yansa da her yer ölmez melekler” dediler. orhan veli'nin dizelerinin sesi oldular. 2019'da sultân-ı yegâh'la bizi maziye götürdüler. senfonik kayıtlarıyla farklılık yaratmaya çalıştılar. her şeye rağmen ürettiler. her şeye rağmen susmadılar.
sirenler albümü de her şeye rağmen bize bir umut olmaya çalışıyor. biraz sakinleşip düşünmemizi, her şeye ve herkese rağmen tersine giden düzeni değiştirebileceğimizi, nefretin yerine mutluluğu koyabileceğimizi fısıldıyor. aynı zamanda değişen müzik sektörüne rağmen 11 değerli eserin olduğu koca bir albümle geçmişe ışık tutuyor.
teşekkürler harun tekin, kerem kabadayı, kerem özyeğen, burak güven ve niceleri…