benim bebeğim yok ama bu gözler neler gördü...
uçuklu dudağı ile 4 aylık bebeği öpmeye çalışan mı
evden gelip ayakkabısını çıkardığı gibi bebeğe elini uzatan mı
bebek konusu kibarlık kaldırabilecek bir durum değil... anne & baba risk alma şansına da sahip değil illa ki içeri girer girmez uyarmak durumunda ki kontrolü dışında bir şey olmasın. ben alınırım gücenirim diyorsan bebekli eve gitmeyeceksin... bir yıl geçsin sonra gider rahat rahat seversin.
lazysunday3 profili
-
bebek ziyaretine gelen misafire elini yıka demek
-
instagram tacizcileri
sosyal medya tacizcilerine karşı öneriler 1:
merhaba denince ne yapılmalı?
? : kezban, burnu havada, kendini bir şey sanıyor ayıp ediyor
merhaba: ilgi istiyor, bile bile lades, kendisine yürüneceğini bile bile muhabbeti devam ettiriyor.
cevapsız bırakmak: kendini birşey sanıyor, herkesin onu yatağa atmak isteyeceğini düşünen hastalıklı bir kadın
kendi adına sevgilisi / kardeşi cevap verirse: kendi ayakları üstünde duramayan, birey olamamış zavallı. hani kadın erkek eşitliği? hani bireydiniz.
ne var lan yarraam: kezban, terbiyesiz, ahlaksız, hasta, azgın, bozuk
kısacası birisi merhaba derse hesabımızı kapatıp kaçıyoruz kızlar başka yolu yok.... allah muhafaza birisi eve girerken merhaba demesin de taşınmak zorunda kalmayalım. -
cihan araçman
ne intel ik ne de kapitalizmin bu oyunda suçu yok.
psikopat yıllarca ailesinden ve arkadaşlarından kendisini saklayabildiyse yılda bir kez görüştüğü ik dan tabii ki saklar.
iyi okullarda okumak, çok para kazanmak, aileden sevgi görmek psikopatlığı geçirmiyor, belki fakir ve eğitimsiz bir insana göre daha iyi sakladığı için farkedilmeden yaşamasına yol açıyor ama kesinlikle yok etmiyor.
öte yandan intel, samsung, unilever gibi şriketlerin şahısların psikopatça tavırlarını başarıya giden yol olarak görüp destekledikleri de bir gerçek.
uzun yıllar samsung , unileverin belli markaları, mastercard vs bakan ajanslarda çalıştım. müşterilerimin ortak özelliği kendilerinde diğer insanları rahatsız etme hakkı olduğunu sanmalarıydı.
kaba olmak, başkalarını kırmak, olmayacak bir işi zorlamak, mesai saatleri dışında taciz edercesine aramak onlar için “utana sıkala” yapılan eylemler değildi, aksine başarı göstergesiydi.
yani 23.45 de revizyon için aramak “adanmışlık”, 1 iş parasına 3 iş çıkartmak için karşı şirketi tehdit etmek “iyi pazarlık” , ekibindeki bir insana kafayı takıp onu insanların önünde rezil edercesine sürekli yermek “liderlik”.
hal böyle olunca ahlaksızca hırsı insanlar başarılı oluyor, makul insanlar ise alt kademelerde yer alıyor çünkü adamın / kadının patronu çıkıp “evet haklısın gülsu çalışması çok zor ve problemli ama sayesinde 2 liralık işi 1 liraya ve 5 hafta yerine 4 haftada bitirdik o yüzden şirketimiz için değerli bir “asset” “ diyebiliyor. yani ahlaksızlık, tehdit, kabalık şirket çıkarını sağladığı sürece ödüllendiriliyor, böyle olmayanlar “vasat” olarak kalıyor...
cihan açarmana geri dönersek.
hırslı ama vasat.
kimse alınmasın 1999 yılında bilgi üniversitesine girmek dünyanın en kolay şeyiydi, öss den barajı geçmeniz bile yeterli oluyordu neredeyse (açıkçası bizim okulda bilgi 2003-2004 yıllarına kadar öss de istediğini kazanamayanların gittiği okul olarak kaldı.) o nedenle 1999 yılında bilgiyi kazanmış birisine akıllı diyemeyeceğim, ortaokul-lise eğitimini yazmadığına göre vasat bir okuldan. robert, alman vs olsa onu da büyük harflerle yazardı mutlaka.
mutluluğu bile “türkiyede en mutlu ilk 10 aile arasında girerdik” diyerek sıralandıran manevi derinlikten yoksun bir babanın verdiği hırsla yaşamış. düşünsenize mutluluğunuzu bile sıralandırmanız gereken bir ortamda büyüyorsunuz...