bi ara biri hamileler dışarı çıkmasın demişti de ne kızmıştınız. şimdi bana onu hatırlattı bu muhabbet.
çıksınlar canım, sadece bizim istediğimiz gibi giyinsinler ama. göbeklerini "ifşa" etmesinler, dar giyinmesinler, esprili tişört giymesinler vs. vs. vs.
kendinizi işte o adamdan farklı sanıyorsunuz ya, değilsiniz.
bakın önümüz de yaz, ben 6 aylık hamileyim şu an. bikinimle denize havuza falan gircem daha. bi de dar giyinmeyin falan diyorlar ya lan. ahahahah.
konyalikiz3 profili
-
esprili hamile tişörtü giymek
-
dindar çocukların sekülerlerden daha gaddar olması
söz konusu çalışma olmadan da etrafımıza bakarak bunun doğruluğunu görebiliriz. ülkemizde müslümanlar bu ülkenin %90'ı müslüman gibi ifadeleri pek severler ama toplumun olumsuz yönleri konuşulduğunda birdenbire bu müslümanların müslümanlıkları tartışılmaya başlanır. bu sefer de halkımız yeteri kadar müslüman görülmez, gerçek müslümanlık övülür ve konu kapanır.
ateistler çoğu zaman hayatı çocuklarına anlatmak için daha fazla çaba sarfederler. en basitinden bir örnek vereyim: bir çocuğa arkadaşının eşyalarını ondan izinsiz almaması gerektiğini nasıl anlatırsınız? müslüman aileler genelde çalmak günahtır, cehennemde yanarsın, allah seni sevmez şeklinde anlatmaktalar bu olayı. ama günah kavramını bir kenara koyup açık açık neden bunun kötü bir davranış olduğunu, neden başkalarının eşyalarına izinsiz el sürmemesi gerektiğini açıkladığında çocuk korkmak yerine yanlışı anlıyor. doğru bir iletişim kurulmuş oluyor. bu şekilde çocuk da etrafında yanlış bir şey yapan bir arkadaşını gördüğünde anne ve babasından gördüğü gibi iletişim kurmayı deniyor. "sen cehennemde yanacaksın" demiyor.
bunu esasında müslüman ailelerin de yapmaması için sebep yok. ama maalesef çoğunun hayata bakışı günahlar, sevaplar, ahiret günü, cennet-cehennem ekseninde olduğu için, doğrular ve yanlışları onları cennetlik veya cehennemlik yapacak olan şeyler olarak düşünüyor ve çocuklarına da bu bakış açısını geçiriyorlar. bir başka insana neden zarar verilmez? çünkü günah. o insanın ne hissedeceği anlatılmıyor, o insanla empati kurulmaya çalışılmıyor. çocuk bunu öğrenmediği için etrafındaki insanlara karşı daha hırçın olabiliyor sonuç olarak.
ayrıca dindar insanlar kendileri gibi olmayanları yargılamaya eğilimliler. ne biçim giyinmiş, günahkar, bunların ana babası yok mu, ahlaksızlar vs gibi konuşmalar duyan çocuk kendisi gibi olmayana hoşgörülü bakmayı ne kadar öğrenebilir ki? o çocuk büyüyüp ateist olsa bile büyüdüğü ortamdan dolayı bu sefer de dindarlara karşı daha hırçın olabiliyor mesela. çünkü ana babasından bunu görmüş.
sonuç olarak meselenin esasında sadece dindarlıkla değil ama dindar insanların genelde sahip olduğu hayat görüşü ile alakalı olduğunu düşünüyorum. çocuğuyla doğru bir şekilde iletişim kuran, sürekli dinsiz veya kendisinden daha az dindar insanları yargılamayan yani diğer insanların hayat tarzıyla ilgilenmeyen, çocuğuna doğru ve yanlışı anlatırken din eksenli konuşmak yerine doğru ve yanlışın yaşantımız üzerindeki sonuçlarını açıklamaya çalışan dindar ailelerin çocuklarının da merhametli, hoşgörülü, empati kurabilen insanlar olabileceğini düşünüyorum. ama maalesef dindarların büyük bir çoğunluğu böyle insanlar değiller. -
istenildiğinde bulanık görme kabiliyeti
gözlüksüz ve lenssizken sahip olduğum süper güç.