koridordakitopuksesi4
profili

  • birinden vazgeçme eşiği

    "artık bu dediğini de affedersem kendime olan saygımı kaybederim." vazgeçişi var mesela.

    şahsi nirvanam budur.

  • kışın geldiğinin anlaşıldığı an

    işe gelmek için uyandığımda hala gece olduğunu ve sokak lambalarının yandığını gördüğüm an anlıyorum.

    şehrin ışıklarının kaçta söndüğünü birini severken değil, işe gelirken öğrendim. *

  • kahve içmenin en çok zevk verdiği zaman

    bütün evi komple silip süpürmüşsün,ortalık misler gibi temizlik kokuyor.üzerine bir de kendin duş almışsın.sen de misler gibi kokuyorsun.
    hafif sıcak bir bahar havasında esen rüzgarda,balkondasın,elinde kahven.mis.

    (bkz: mutluluk nedir sorusunun cevabı)

  • en son gerçekten mutlu hissedilen an

    o'nun sağlıkla uyandığını gördüğüm her sabah.

    henüz 1-2 yaşlarında iken,bağırsak düğümlenmesi sebebiyle hastaneye kaldırılınca,ameliyatta;

    "bu çocuk yaşamaz" deyip,kardeşimi masada karnı neşterle boydan boya kesilmiş bi halde bırakıp dışarı çıkmak isteyen doktoru,babamın -adama keserim seni dedi.ki kasaptır yapar-ameliyathaneye geri döndürmesi.doktorun ameliyatı tamamlayıp kardeşimi odaya alması.

    kardeşimin nefes aldığını görmem.

    ve o çocuğun şuan 19 yaşında olması.

    uzun mutlu ömürleri olsun.