micro megas3
profili

  • ekşi itiraf

    uzun süredir freelance olarak metin yazarlığı yapıyorum.
    birçok reklam senaryosu, web sitesi içeriği, kitap & film eleştirisi, blog yazısı falan yazdım.

    yaklaşık üç aydır düzenli bir müşterim var, orta yaşlı bir esnaf.
    kendisine bu yukarıdakilerden hiçbirini yazmıyorum.
    mektup yazıyorum, evet mektup.

    bu işlere pek kabiliyeti olmadığı için hapisteki abisine mektup yazdırıyor.
    bu gün de en küçük kız kardeşi öğretmen olmuş, "ona bir tebrik mektubu yazar mısın?" dedi.

    buna para almayayım abi, benden olsun,
    zaten seninle çok garip bir ikiliyiz, tuhaf hissediyorum dedim.

    kabul etmedi.

  • ekmeğin 1.5 lira olması

    inşallah 5 lira olur.

  • kitap okurken yazıların altını çizmek

    eğer okunan kitap ders kitabı ise şüphesiz ki "önemli yerlerin" altı çizilir.
    daha sonra not alarak çalışmayı kolaylaştırır.

    şiir kitabıysa, "vurucu cümlelerin" altı çizilir.
    daha sonra kitabı elinize aldığınızda herhangi bir sayfayı açıp
    "zamanında bundan etkilenmişim" diyebilmenizi sağlar, o an etkilenmediyseniz,
    çizdiğiniz an neden etkilendiğinizi düşünürsünüz, zamanda yolculuk yaptırır.

    öykü ya da romansa "kilit cümlelerin" altı çizilir.
    olabilir insanlık hali, kurgusu güçlü ve karmaşık kitaplarda bazen, bir karakterin başına daha önce ne geldiğini ya da ne yaşadığını veya birinin ona ne söylediğini unutabilirsiniz.
    dönüp bakar ve hemen anımsarsınız.
    bazı romanlarda kenarlara notlar alınır.
    mesela gabriel garcia marquez'in yüzyıllık yalnızlık kitabında inanılmaz bir kurgu ve karakter çokluğu vardır. bu kitabın kenarlarına "şu şunun kızı, bu bunun oğlu, bu bunun damadı." diye notlar ala ala bitirmiştim. bendeki eski bir baskıydı tabi, daha sonra can yayınları bu kitabı bastığında başına bir soyağacı ekledi.
    sanırım editör de böyle okumuştu kitabı.

    anı kitabı okuyorsanız "beğendiğiniz" yerlerin altını çizersiniz.
    belki bir gün bir başkasına anlatmak isteyebilirsiniz. böylece kaybetmemiş olursunuz.

    velhasıl, kitapları okurken cümlelerin altlarını çizmeyi unutmayın.
    geçtiğiniz yollarda, bir iziniz olsun.

    bazen sahaflardan aldığım kitaplarda, altı çizili cümleler görüyorum.
    ve o çizgilerin sahibiyle sohbet etmiş gibi oluyorum.
    "ben olsam ben de burayı çizerdim" diyorum.
    "demek ki aynı yerlerden etkilenmişiz"

    cümlelerin altını çizmek ve kitaba notlar almak geleceğe bıraktığınız miraslar gibidir aynı zamanda.
    kimbilir belki ilerde başkalarının eline geçer kitaplarınız, altı çizili cümlelere bakıp
    şöyle bi düşünürler, altını çizeni, yani sizi...

    not: emanet kitaplar tüm bu önerilerin dışında tutulmuştur.