22 yıldır evli ve çocuksuz olarak "bu biziz" dediğim çift.
başından beri çocuk istemedik ve yapmadık. eşimle bence çoğu şeyde iki ayrı dünyanın insanıyız ama günün sonunda aynı dünyaya baktığımız için en iyi anlaştığımız konu çocuk yapmama konusu oldu diyebilirim. ikimizin sebepleri farklıydı ama sonuçta aynı fikirde olduk.
başlarda yılda bir kontrole gittiğim kadın doğum doktoru bile "iklim hanım, yaşınız geçiyor. artık yapın" dedi ama bu gaza gelmedik.
ben tek çocuk olmama rağmen annem-babam bir gün bile "yap kızım, yalnız kalma" demedi. o nedenle ben kendi ailemden bir baskı görmedim. kadın kendi ailesini arkasında maddi/manevi hissederse, erkeğin ailesini zaten takmaz. ama benim kayınvalide/peder de zaten iki tane sorun yumağı torunları varken "bir tane de siz yapın da soyumuz yürüsün gibi" saçma bir şey demediler.
toplum denen örgütten "çocuk en güzel şey; çocuksuz olur mu; okumuş insansın, sen yapmayacaksın da kim yapacak; tedavi görseydiniz, tıp çok ilerledi; çocuğun olunca insan tamamlanıyor" ve benzeri pek çok şey duyduk, yılmadık. "biz istemediğimiz için yapmadık/yapmıyoruz" dedik. kendi adıma, bir an bile pişman olmadım. aksine her gün "hayatta verdiğim en iyi karar" dedim.
iklim2 profili
-
çocuk istemeyen evli çift
-
snow white'i pamuk prenses diye çeviren ilk insan
çevirinin google translation ötesinde bir iş olduğunun farkında olan, sadece çevrilen kelimelerin karşılığını değil masalın içeriğini bilen, hedef dilin kültürünü de çeviride yansıtmak isteyen insandır.
kaçınız bu ülkede çocuğunuzu "kar'ım, beyazım" diye seviyorsunuz da kaçınız "pamuğum" diye seviyorsunuz?