2. çocuk 1. çocuk için yapılır mı yapılmaz mı ben anlatayım siz karar verin.
1. çocuğumuz; hastane ve doktor ihmalleri (ebenin bebeği geri ittirmesi,takipleri yapan doktorun il dışına çıkmış olması, yerine gelecek icapcının arkadaşının doğum günü partisinden bir türlü gelememesi , nöbetçi doktorun kaçak çalışan yabancı uyruklu bir asistan olması, bebek daha da beklesin diye 3 doz epidüral yapılması vs ) ,sebebiyle ölü doğdu ve diriltildi fakat beyni oksijensiz kaldığı için çok hasar almıştı. velhasıl % 99 engel oranı ile serebral palsi hastası olarak yaşamına devam etmek zorunda kaldı. tabi bu süreçte tedaviler terapiler tam gaz devam ediyor ve bilenler bilir inanılmaz bir bakım , özel ilgi istiyor bu tarz çocuklar. yavrumun gözleri görmez eli ayağı tutmaz hatta yutkunamazdı bile karnından açtırdığımız pegden enjekte ettiğimiz özel mama ile besliyorduk.
2. çocuk hiç aklımızda yoktu normalde fakat 1. çocuk 9 aylıkken biz ölürsek kim bakacak oğlumuza korkusu kapladı içimizi. düşünsenize özel bakım isteyen engelli bir çocuğunuz var ve sizden sonra ona bakacak kimse yok…yaşadığımız kötü olayın travmasına inat karar verdik bir kardeş yapmaya.kardeşi abisine sahip çıkar bizden sonra , bakar dedik.
bir düşük , bir dış gebelik sonrası gebe kalamadı bir türlü eşim. artık bir doktora gidelim aşamasına gelmiştik ve 1. çocuğumuz 2,5 yaşına gelmişti. doktor randevumuzun olduğu günün sabahı 2,5 yaşındaki talihsiz bebeğimiz hiç beklemiyorken geçirdiği ani kardiyak sonucu yatağında veda etti hayata.
cenazesini aldık memlekete geldik. ertesi gün defnettik ve akşamına eşim çok kötüydü. belki bi sakinleştirici iğne iyi gelir diye hastaneye acile götürdüm. anlattım doktora bu sabah oğlumuzu toprağa verdik bir sakinleştirici iğne yapsanız diye. doktor kan değerlerine bi bakalım yaparız iğneyi dedi.
doktorun kapısında tahlil sonuçlarını beklerken doktorun kapısı açıldı ve gülerek bize gelin içeri dedi. içimden herkes kafayı yemiş dedim. biz sabah çocuğumuzu toprağa vermişiz bu herif bize bakıp gülüyor. içeri girdiğimizde daha çok gülüyordu oturun dedi. acınızı anlıyorum başınız sağolsun ama beta hcg hormonlarına göre tahmini 10 günlük gebesiniz dedi. artık iğne falan düşünmeyin gidin 2. çocuğunuzla hayata tutunun dedi.. o an allahım ne ile sınıyorsun bizi bir günde birbirinden uçlarda bu iki duygu durumunu nasıl yaşattın bize diye hem hayret hem şükür ettim. ve o günden tam 7 ay sonra sabırsız olduğu için prematüre doğan 2. oğlumuzu kucağımıza aldık.
sonradan baktım ki fetüsün anne rahmindeki ilk düzensiz kalp atımı 7-10 gün arasına denk geliyormuş. bir kalp durdu bir kalp atmaya başladı yani.
biz 2. çocuğumuza bir rol biçmiştik fakat hayatın planları bambaşka imiş.
bu da benim size 2. çocuk hikayem….
biraz uzattıysam affola
muhafazanallah1 profili
-
2. çocuk yapılmalı mı sorunsalı