albert camus'un yabancısı gibiydim bugün.
sabah çocuğu kreşe bırakıp çıktım. çocuk tüm gün ağlamış ama alışması için gitmemek gerekiyormuş. gitmedim ama garip hissettim.
çocukluk arkadaşıma denk geldim onda da aynı durum varmış. konuştuk ayrıldık, birkaç saat sonra duydum ki iş yerinde kalp krizi geçirip vefat etmiş. dondum kaldım. izin alıp hastaneye koştum. eşi çocuğunu kreşten alıp gelmiş, beraber ağlıyorlardı. düşündüm, acaba ağlaya ağlaya bu duruma da kreş gibi alışabiliyor muyuz?
sonra orada ağlayan benim çocuk ve eşim olsaydı diye düşündüm. üzüldüm, kalbim sıkıştı. benim ölümüme ne kadar zamanda alışırlardı acaba? umarım kısa zamanda alışırlardı diye düşündüm.
sonra çıkıp işe döndüm. eşim aradı evde süt kalmamıştı. çıkışta 2 süt alıp eve gittim.
başım ağrıyor. sinüzit ağrısı bu nerede olsa tanırım.
glory owner1 profili
-
26 eylül 2022 herkesin gününün çok kötü geçmesi