insan; bu adamın varlığının nasıl bir tarihi kırılma olduğuna dair her gün yeni bir farkındalık yaşıyor.
modernleşme yanlıları ve gericilerin 200 yıllık mücadelesinde, elimize altın tepside geçen bir fırsatı; erdoğan'ın karşısında 15 yıldır paspas olduğu için 'kazanabilme' umudu gördüğü ilk seçimde, hırsından gözü dönmüş şekilde aday olması sebebiyle imha eden beceriksiz siyasetçi.
erdoğan'ın anıtkabir'e gitmek zorunda kalmasının ya da atatürk içerikli konuşmalar yapmasının, laik cumhuriyete kem küm etmek dışında açıktan dokunamamasının sebebi yüzde 51-52'lik barajı bir türlü kıramamasıdır.
çünkü yüzde 54-55(+)'lik bir seçim zaferiyle 51'lik bir seçim zaferinin arasında sıradan vatandaşın tahayyül edemeyeceği bir fark var. öyle ki erdoğan gibi korkunç ihtiraslara sahip bir siyasetçi bile 21 yıldır her seçimi kazanmasına rağmen halen anıtkabir'de saygı duruşunda bulunmak zorunda kalıyor.
kılıçdaroğlu kazansa bile maksimum 51-49'la, o da abdullah gül destekli islamcıların ortaklığıyla kazanabiliyordu. oysa ki salt muhalefet gücüyle yüzde 54-55'le kazanıp gericileri en az bir 100 yıl daha püskürtebilme şansına sahip iki isim vardı. (ekrem imamoğlu ve mansur yavaş)
cumhuriyet tarihindeki en yüksek enflasyon oranlarının açıklandığı günlerde hiç sektirmeden kavala ve demirtaş'a özgürlük isteyip kendi tabanını bile soğutan (trakya ve ege'deki oy kaybı), bilge yılmaz meydanlara çıktığında koşa koşa yüzde 1 bile oyu olmayan babacan'la video çekip iyip'lileri sinir hastası eden, et fiyatları rekor kırarken “ben aleviyim” videosu çekip alternatif arayan iç anadolu seçmenini erdoğan'ın kucağına iten işbirlikçi seviyesinde zavallıdan bahsediyoruz.
200 yılı aşkın süredir devam eden mücadelede belki de bir neslin eline geçebilecek en büyük fırsatı buruşturup çöp kutusuna fırlatırken; bir defa yaşayabileceğimiz hayatlarımızı da upuzun bir karanlığa mahkum etti. nitekim, bu seçimin bir referandum olduğuna dair yapılan analizler doğruydu. zira bu seçimler bir kemal kılıçdaroğlu referandumuydu ve halkın yüzde 52'si tarafından reddedildi.
harvey wallinger2 profili
-
kemal kılıçdaroğlu
-
suriye'ye çocukları ölüme mi göndereceksiniz
1- suriye'de artık savaş yok.
2- türkiye kendi eğitimli/okumuş çocuklarını başka ülkelere kuryelik, kasiyerlik yapmaya gönderirken artık savaş bile olmayan bir ülkenin çocuklarını düşünmek abesle iştigalden başka bir şey değil.