emekli adamın şeyi kalkmaz zannederlerken emeklilerin çıkartıp iktidara saplaması olayıdır. gördük asıl iktidarı…
agregas3 profili
-
31 mart 2024 emeklilerin intikamı
-
otobüste yaşlı kadına yer vermeyen genç
bana iğrenç bir anımı hatırlatan genç. bir ara facebook’ta da benzer görüntüler dolaşmıştı. o görüntülerdeki genç bendim. cidden. ironi yapmıyorum, trollemiyorum. teyzenin biri durakta inmek için ayağa kalkmıştı, yerine ben oturmuştum. otururken de ayaktaki kadınlardan birinden izin almıştım, sol ayağım protez olduğu için ayakta durmakta zorlanıyordum çünkü. fotoğrafı öyle bir açıdan çekmişlerki durakta inmek için ayakta bekleyen teyze başımda bekliyormuş da yer vermiyormuşum gibi. o fotoğrafı sosyal medyaya salan orospu çocuğu müthiş etkileşim almıştı, fotoğraf yıllarca elden ele dolaştı ve fenomen olmuştu. bu konuyla alakalı ne zaman bir olay çıksa o fotoğrafı kullanıyorlar. fotoğrafta şapka kullanıyorum ve ensemin üstündeki saçlar dalgalı. o günden sonra şapka kullanmamaya başladım ve saçlarımı kısa kestirdim. ulan ben 1990 yılından beri, bir trafik kazası sonucu sol ayağımdan engelliyim. ayağımın ağrımadığı tek bir günü bile hatırlamıyorum. daha bu yıl 38 bin tl para verip protez yaptırdım ve protez çöpe gitti. tedavime harcadığım zamanın ve paranın haddi hesabı yok. bir de üzerine linç yiyorum. yolda biri tanısa üzerine bir de dayak yiyeceğim. toplumsal adalet savaşçılarının hedefi oldum resmen. olm çok zoruma gidiyor bu durum…
ekleme: devlet o chopart protezlerin 1500 tl’sini karşılıyor. bakın 38 bin tl verdiğim protezi bile kullanamıyorum devletin önerdiği protezle sakat kalırsınız.
ekleme: şimdi tekrar arattım da onedio’ya bile düşmüş fotoğraf. olm elimdeki kağıtta da protezin adı vardı hatta. abartmıyorum. o kağıdı medikalciden alıp doktora götürüyordum. doktor yanlış protez yazmasın diye. çünkü daha önce yaşamıştım böyle bir durum. yanlış protezi almak zorunda kalmıştım. 5 senede bir protez hakkım olduğu için değiştirememiştim. babam cebinden para verip yaptırmıştı. off babamın bana harcadığı paralara girmeyeyim şimdi… -
dayı deyince akla ilk gelen şey
geçen ay dayımı ve anneannemi ard arda covid19 sebebiyle kaybettim. anneanneme hazırlıklıydım ama dayımın ölümü tam bir yıkım oldu. başlık altında dayı hakkında yazılanları gördükçe gözlerim yaşardı. bir yanım resmen boşluk kaldı. istisnasız her hafta arar, halimi hatırımı sorardı. vergi borcumu bile ailemden sadece dayım bilirdi. ben dayıma çok geç kaldım. hiçbir şeyi geri getiremem biliyorum. dayısından nefret eden insanları gördükçe de daha çok seviyorum onu. çok klişe olacak ama evladından ayırt etmezdi. çocukları kıskanacak diye gizli gizli sevmezdi. 38 yaşındayım. kimsenin ardından bu kadar göz yaşı döktüğümü hatırlamıyorum. o öldüğünden beri herkese onun gibi davranmaya çalışıyorum. karakteri bizlere miras kaldı. allah; rahmetiyle muamele etsin, gittiği yerde utandırmasın…