kendi adıma konuşmam gerekirse hayatıma sosyal fobik olarak devam etmekteyim. tabii çocukken yaşadıklarım bundan sonraki hayatımı da sosyal fobik olarak geçirmek için bahane değil. o yüzden çabalıyoruz, fakat yaralar derin.
başlık altında benzer durumlarda kişilere rastlayınca "iyi insanlar iyi insanlarla karşılaşır" lafının dünyanın en büyük yalanlarından olduğunu tekrar hatırladım. bu kadar insan küçükken kötü bir çevreyle karşılaşacak kadar ne suç işlemiş olabilir?
anksiyete, korku, asosyallikten tutun narsisizme kadar pek çok psikolojik rahatsızlıklar çocukluk yıllarında görülen muamelelerle açıklanıyor. evet, seçim hakkımızın çok sınırlı olduğu, kendi bilincimizin farkında bile olmadığımız o yıllar...
imajiner hayri1 profili
-
sınıfta dışlanmış çocuklar