ben çocukken babam kamyonumuzla uzun yola giderdi, kendi dükkanımızın işlerine koşturur dururdu. bizim işimiz de onun yoldan dönüşünü beklemek olurdu.
bir eşya ne kadar kıymetli olabilirse o kamyon da o kadar önemliydi bizim için. çok emek verilerek alınmıştı ve gurur kaynağıydı. kamyonun evin önüne geldiği günü hatırlıyorum da o gün nasıl mutluyduk. kamyon o kadar büyüktü ki dar sokaklar için, babam köşeyi dönünce alkışlamıştık. birkaç gece evin önüne park edilince çaylar da balkonda içilmişti. maksat kamyonu izlemekti.dedem mahalleliye ayıp olur dedikten sonra bir daha getirmedi babam.
sonra şöför çalışmaya başladı. biz de kamyonundan ayrılan babama kavuştuk. kamyonu alalı da nerden baksan 13 yıl olmuş. ben de büyümüşüm.
peki ben bunları neden anlattım? çünkü babam yıllar sonra uzun yollara çıkmaya başladı ve ben yüzlerce kilometre uzaktan yol gözlüyorum. babam eve vardım demeden ben uykuya dalamayacağım; babam da uyuduğumu düşünerek eve varsa da beni aramayacak.
ben hep düşünmek zorunda kalarak büyüyeceğim; uzaklarda.
pencereler önünde uyuyakaldım, babamı beklerken...
gorengort1 profili
-
ekşi itiraf