ağırıma gidiyor sözlük.
bir akrabamız bir partinin il başkanı. sülalede ne kadar adam varsa malum partiye üye olup kamu kurumlarında işe başladılar. son yasa ile kadroya alındıklarını öğrendim bugün. yeni mezun bir mühendisim. üç kuruş paraya esnaftan hallice bir patronun yanında birkaç ay çalıştım, daha doğrusu sömürüldüm ve dayanamayıp istifa ettim. sırf dik durduğum için, kendi düşüncelerim olduğu için ve biatçı olmadığım için partiye üye olmadım. beni işe almadılar. kendi partilerinden olmadığım için özelde iş bulmama yardım etmediler. üstelik ailevi bir sebepten dolayı bir kamu kurumunda çalışmaya o tüm akrabalarımdan daha çok ihtiyacım varken. ailevi sebebimi de yazıyorum ki herkes bilsin ne haksızlıklar döndüğünü : otistik bir kardeşe sahibim. sürekli zamana, ilgiye ve sevgiye muhtaç, hayatta en yakın ve tek arkadaşı şahsım olan bir meleğim var. ve bu akrabalarımın hepsi bu çocuğun durumunu biliyor. şimdi bana söyleyin özel sektörde haftada 60 saat çalışan biri bu çocukla nasıl ilgilenebilir ? yarın annem ve babam öldüğünde bu çocuk bana kalacak ve kim bilir ne yalnızlıklar, ne sıkıntılar yaşayacak. ve iddia ediyorum kendi dürüstlüğümün ve bilgimin zekatını bu torpilci akrabalarıma versem seviye atlarlar o derecede vasıfsız insanlar. bunların hiçbirinin hayatında beş tane kitap okumadığına kefil olabilirim. o derece yetersiz ve cahil insanlar. eğer üniyi bitirir bitirmez gidip partiye üye olsaydım şuan 5000 tl maaş ile belediyenin kadrolu mühendisiydim. kpssde hangi soru çıkar diye değil, hangi model araba alsam diye düşünüyor olacaktım.
lise mezunu bir akrabam bir kuruma girdi su sayaçlarını okuyor su faturası kesiyor o bile kadroya girmiş en az 2500-3000 tl maaş alıyor. bana ise haftada 6 gün günde on saat çalışmaya karşılık bile bu paraları vermiyorlar. üstelik patronunun iki dudağına bakıyorsun özelde. çık işten derse çıkacaksın kaçarı yok. bu yüzden çoğu zaman her türlü mobbinge, ek mesaiye, hakarete tolerans göstermek zorunda kalınıyor. hele hele evlenmek, bir kadına ve bir bebeğe bakmak bu şartlar altında ne kadar zor olabilir bunu tahmin edebiliyorum. anadoludaki küçük bir şehrin dandik bir ilçesindeki bir meslek yüksek okulunu 3 yılda bitiren bir akrabam (kendisi şuan 21 yaşında) kendi branşıyla uzaktan yakından alakası olmayan bir kamu kurumunda 3000 lira maaş alıyor. ve bu adamın kadrosu var, hayatını garanti altına aldı. yine birçok tanıdığım lisans mezunu, sınavsız mülakatsız belediyelere girdiler kadrolarını aldılar.
şimdi söyleyin bana bu insanlar nasıl oluyor da dinden, ahlaktan, adaletten, ahiretten falan konuşabiliyorlar ? bazıları bize ziyarete geliyorlar misafirlik için. utanmadan nerede çalışıyorsun, iş buldun mu, düğün ne zaman gibi sorular soruyorlar. utanıyorum. ama kendi adıma değil, onların adına utanıyorum. kendim için ise üzülüyorum. ne kadar da yüzsüzler öyle değil mi ?
çok ağırıma gidiyor sözlük, bildiğin gibi değil...
edit : istek üzerine daha fazla insanın okuyabilmesi için (bkz: 8 nisan 2018 torpil ve iltimas rezaleti) şeklinde bir başlık açtım.
justafterrain1 profili
-
ekşi itiraf