kendimi uzun zamandan sonra ilk defa bu kadar özel ve değerli hissediyorum.
üniversitenin mezuniyet töreninde diplomasını vermek üzere öğrencimin yanına giderken ismim anons edildiğinde bir çığlık koptu.
- hocam siz mi vereceksiniz ?’ dedi önce kendisi sonra da bakışları öğrencimin.
sadece gülümsedim, sonra da kocaman sarıldım, ağlamamak için dudağımın kenarını ısırdım.
uzun zamandır hiç bu kadar dokunaklı bir bakış ve gülümseyiş yakalamamıştım.
sizin hiç sizi çok sevdiği için sizinle aynı mesleği yapmak isteyen öğrencileriniz oldu mu?
benim oldu ama bu sene hiç ummadığım kadar çoktu.
bu arada, mezuniyet töreninden sonra şu zamana kadar tanıdığım en yetenekli, sevgi dolu, yaratıcı, zeki, akıllı ve merhametli ve sayamayacağım onca iyi özelliğe sahip, sanatçı bir aileden gelen sanatçı ruhlu canım öğrencimin velisiyle karşılaştım bugün.
bana dedi ki:
- hocam eve geldiğinde çok mutluydu. bana dedi ki:
-düşünebiliyor musun anne ? onca öğrenci içerisinde en sevdiğim hoca verdi bana diplomamı. mezuniyet töreninin belki de en güzel anıydı, çok mutlu oldum, çok iyi ve özel hissettim , ben çok şanslıyım ,dedi.
şimdi gelelim itirafa. ben övgü duyunca acayip utanıyorum. yanaklarım kıpkırmızı oluyor, bakışlarımı kaçırıp konuyu değiştirmeye çalışıyorum. çok mahcup oluyorum. sanki övüldüğünü duymak ayıpmış gibi geliyor . oysa normalde kendine çok güvenen özgüvenli bir tipimdir ama hala bir yanım çok utangaç, bu huyumu yenemiyorum.
mezuniyet töreninden sonra konuştuğum öğrencilerim diplomalarını benden almadıkları için epey sitemliler.
ne mutlu bana ki onların hatta onların ailelerinin kalbine dokunmuşum , hatta bu enerjim tanımadığım insanlara kadar gitmiş.
mesleğimi hiç olmadığı kadar çok seviyorum.
insanların yüreklerine dokunmak ne güzel.
beni hep iyi hatırlasınlar ve her akıllarına geldiğimde gülümsesinler istiyorum.
benim bu mesleği seçmeme vesile olan tüm hocalarımı minnetle ve şükranla anıyor hep güzel hatırlıyorum.
çünkü ben bu entryiyi yazarken gözümdeki yaşlar ekrana damlıyor ve koskocaman bir şekilde gülümsüyorum.
dilerim herkes mutlu olduğu ve iyi hissettiği işi yapar.
gözlerim çeviri yapmaktan kan çanağına döndü an itibariyle ama olsun.
sizi seviyorum çocuklar iyi ki varsınız.
hepsine ayrı ayrı mektup yazdım.
yolları da bahtları da en az yürekleri kadar güzel olsun bu çocukların.
hepsini şimdiden hasretle kucaklıyorum.
beni hep güzel hatırlayın.
hocanız nasıl biriydi diye sorarlarsa da:
“baharı ve şiiri severdi”, diyin. bir şiirin mısrasındaki gibi.
benim aydınlık yarınlarım.
pucepuck2 profili
-
ekşi itiraf
-
kapitalizmi anlatan en iyi söz
''sabahın altı buçuğunda bir çalar saatin sesiyle uyanıp yataktan fırlayan, giyinip zorla bir şeyler atıştıran, sıçıp, işeyip, diş fırçalayan, saçını tarayan, başka birine büyük paralar kazandırdığı bir yere ulaşmak için trafikle boğuşan ve tüm bunlara sahip olma fırsatı bulduğu için müteşekkir olması istenen biri hayattan nasıl keyif alabilir?"
charles bukowski