babamın son bir kaç yılındaki yaşam biçimi. mutlu muydu? hayır... çünkü annemi özlüyordu, onun acısını unutmak için oraya yerleşmişti ama annemin resimlerini bir elektronik çerçeveye yüklemişti, her gece onları izleyerek uyuyordu. ege’de bir sahil kasabasında yaşamak denince benim aklıma hüzün gelir... sevdiğini kaybetmek gelir... ailenin mecburen dağılması gelir... en son da ege’de bir sahil kasabası hastanesi’nde babamı son nefesini verirken gördüğüm o gece gelir...
o yüzden ben şehir severim, yalnızsam bile etrafımda kalabalık severim.
herkes için aynı romantizmde olmuyor güzel görünüp öykünen şeyler...
acikkestane2 profili
-
ege'de sahil kasabasında yaşamak
-
ankara'ya gelince hissedilenler
izmir'den ankaraya geldiğimde hissettiğim en belirgin şey şehir planlamasının gayet düzgün olmasi. ayrıca ankara'da insanların memuriyetten gelen ölçü ve saygısını da seviyorum. tunalı hilmi'yi, protokol yolunundan seymenler parki'na yürüyüş yapmayı, gece dışarı çıktığımda yaz kış demeksizin üşümeyi hepsini seviyorum.
ankara 'ya geldiğimde hissettiğim şey sanırım aidiyet.