bir süre avrupa'nın (sizin tabinizle) çomarının anavatanında yaşamış bir kardeşiniz olarak konuşacağım. yaşadığım yer ırkçı, dinci, o ülkenin yozgat'ı gibi bir yerdi. buna rağmen orda daha rahat ve mutluydum.
ben türkiye'den gitsem burda canımı sıkan insan tipleri elbette olacak, ama daha az karşılaşağıma eminim. yeri gelecek ırkçılıkla karşılacağım ancak ben bahsettiğim yerde bile sıkıntı yaşamadan yaşadım, önyargıyla yaklaşan insanlarla vedalaşarak ayrıldık.
türkiye'den uzaklaşmak pek çok insan için öncelikle maddi anlamda hayat standardını yükseltme yolu. 2 aylık maaşa burda 29 bin tl olan arabayı, 15 günlük maaşa telefonu almak hayat normu. bırak onu yediğimiz yiyecek bile pahalı. türkiye'den ithal domatesi avrupa'da türkiye'den daha ucuza gördüm ben et fiyatlarına falan girmiyorum. burda bir tavuk bir dana eti biliyoruz, onu da alamıyoruz. çeşme suyunun bile içilemediği bir ülkede yaşıyoruz.
ama benim derdim bunlar değil. zaten alıştım dandik telefonumla mutluyum ben. benim kıyaslayacağım şey sokakta aldığım selamdan tecavüzün normalliğine uzanan bin örnekten oluşan bir toplum meselesi. bahsettiğim ırkçı, dinci insanların arasında bile burada olduğundan daha rahattı kafam.
olayı suriyelilerle kıyaslayarak ülkesini satmaya bağlamayın lütfen. ben bu ülkede doğmasaydım daha iyi yerlerde olabilecek bir insanken siyasi, dini, toplumsal kayırmalardan dolayı bambaşka yerlerde olan bir bireyim. tübitaktan başlar bu özel yetenek dallarında ülke çapında mücadele ederken önüme tanıdığı olanların geçmesine kadar gider.
şu saatten sonra bir kere yaşayacağım hayatımda tüm mücadeleme, hakedişlerime rağmen bazı şeyleri elimden alan ülkedense bir şirkette sıradan bir çalışan olacağım, ama insan gibi yaşayacağım herhangi bir ülkeyi tercih ederim. buradaki nispeten iyi kariyerimi bırakıp sıfırdan başlarım yine içim acımaz.
taqster1 profili
-
gençlerin türkiye'den kaçmak istemesi