hatırlayabildiğiniz en eski çocukluk hatırasını ve o anki kendinizi düşününün. bilincinizi hissetmeye başladığınız ilk anı. benimki örneğin, plastik oyuncak kamyonlarla annemle evde oynadığım silik görüntüler. peki bunun bir adım daha gerisine gidince ne var: karanlık. hiçbir anı yok, hiçbir ses, görüntü yok. sadece hiçlik var.
ölünce karşılaşacağımız şey aslında tam da bu. yabancısı olduğumuz bir şey bile değil. sağdan ve soldan, eksi ve artı sonsuza uzanan sayı doğrusu üzerindeki küçük bir kesit gibiyiz. öncemizde ne varsa sonrasında da olacak olan o, basit bir hiçlik!
meternity3 profili
-
ölünce bilinç nereye gidiyor sorunsalı
-
yakışıklı bir erkeğin yalnız olmasının nedenleri
iki kelimede özetlenirse, fazla düşünmesi.
-
ekşi sözlük dertleşecek insan veritabanı
dertleşmekmiş. çöpçatan desenize, samimiyetsiz herifler.