22 yaşımda 4 ayımı zindan edene, buna göz yumanlara, elini uzatmayanlara ve en çok da bana yazıklar olsun.
ne giyeceğime karar vermekle başladın.
iyiliğim içindi, başıma bir şey gelmesinden korkardın. zaten yaptığın her şey hep iyiliğim içindi.
kimle konuşacağıma sen karar verdin.
sonra delirdin bir gün, kimseyle konuşma dedin.
olur dedim.
senin arkadaşlarınla dahi konuşmaya iznim yoktu. kimsem yoktu.
sosyal medya hesaplarım kapandı önce, sonra telefon numaram değişti.
yetmedi sana.
ben de ses etmedim.
ben hiç ses etmedim zaten. neden bilmem.
ciddi ilişkiler böyle olur sandım. yaptıklarımı fedakarlıktan saydım.
en ufak yanlışımda hakaretler savururdun.
beyinsizdim, orospuydum, yolluydum. beni sevmen bir lütuftu.
evime aniden gelirdin, talan ederdin her yeri bir şey bulmak için.
ne arıyordun onu da bilmiyorum. ama yanlış bir şey bulmak için dua ederdin. çöplerime kadar her şeyi karıştırırdın. bir gün iki tane kirli kahve bardağı gördün diye saatlerce bağırdı hatırlıyorum. ben yine sustum.
attığım her adımdan, aldığım her nefesten haberin olsun isterdin.
2 dakika fazla dursam bir yerde, çabuk eve git derdin. beyinsizdim yine. ağzımın yüzümün düzgün olmasını istiyorsam bir an önce eve gitmeliydim. öyle demiştin.
bir gün senin arkadaşınla tokalaştığım için hastanenin ortasında boynumdaki steteskopla boğmuştun beni.
ses edersem daha da kötü olacaktı.
ses etmedim ben yine.
ayrılmak istedim.
zindan ederim sana hayatı dedin, öldürürüm dedin.
ağladım. senden hiç kurtulamayacağımı düşündüm.
kavga ettik. bir avuç saçımı kopardın. hiç üzülmedin. hak ettin dedin.
kendi evimde yere yatırıp boğazladın beni.
22 yaşında, birinin gerçekten bunu yapabileceğine ilk kez şahit oldum. birinin gözünün döndüğü anı ilk kez gördüm.
yetmedi sana yine. dağıttın her yeri. eline ne geçtiyse fırlattın. ayrılamadım. ailene her şeyi anlatırım dedin. korktum. çok korktum. ne ailem vardı ne arkadaşlarım.
ama bunları yaparken çok güzel yalan söylerdin. annem ağladığımı anlasa telefonu alıp “x teyzeciğim hiç endişelenmenize gerek yok, ufak bir tartışma yaşadık sadece” der, yalanlarınla annemi bile kandırırdın. o dağıttığın evi hakaret ederek bana toplatırdın. ağlarken sadece babamı istedim. beni kurtarsın istedim.
ne oldu?
dayanamadım daha fazla. yine ağladığım bir gün, yüzümü yıkamak için yanından kalktım ve babama mesaj attım. babam ertesi sabah kapımdaydı. mesajı gördüğü gibi yola çıkmıştı.
”kolunu kanadını kırmışlar kızımın”
kurtuldum senden sonunda. ve yine ses etmedim. neden ayrıldın dediler, anlaşamadık dedim. sustum.
uzak ol benden.
yayoi aoba2 profili
-
ekşi itiraf
-
ekşi itiraf
ya pardon bölüyorum ama çok orospusunuz. sen de orospusun lan.
1 yıl peşinden koştum allahsız çocuk. 3-5 gün uzak kalınca eski sevgiline koşmak nasıl bir vasatlık, nasıl bir zavallılıktır ya? ve hala buraya gelip benimle hiçbir şey olmamış gibi buluşacak yav. muazzam olay, muazzam zeka.
aldatmalara üzülemiyorum artık sadece sinirlendiriyor. rica ediyorum bi götünüz başınız durulsun.