başlığı okurken bile 1,5 yıl öncesine kadar neler çektiğim gözümde canlandı. gerçek kesit sarı bıyık gibi kendimi boğmanın eşiğinde gezinirken ölümün kıyısından döndüm.
her gün istanbul'u uçtan uca arşınlamaya dayanacak sabrı yaradan nasıl verdi bana acaba. from sancaktepe to esencılıs, again and again. 5 times in a week ooouuuvvv.!
mahmutbeyimizin gişeleri, sağ şeridin kamyonları, gs stadını görünce aha eve geldik sayılır hissi... içinden çıkınca nasıl bir cehennemdeymişim diye hatırlıyorum ara ara.
chemist of humanity1 profili
-
ev ile iş yeri arasındaki mesafe