cureman1

profili

• küçükken nasıl bir çocuktunuz

  mutsuz ve mutsuzluğa zorlanan bir çocuktum. baskı yaptıkları zaman bana ders verdiklerini sanarlardı ama daha çok soğuyup içime kapanırdım. müzik cd'si dinlemek isterken bile cd'yi kırıp bana kızarlardı. sadece çocukluk yaptığım zamanlarda bile azar yedim. büyürken hep destek verirler sandım, daha çok eleştirildim. eleştirilmekten korktuğum için gülmeyi bile unuttum çünkü çok sesli gülünce onlara zarar veriyordum. belki de onlara yakışmayan hareketler yaptığımı düşünüyorlardı. okudum, destek bekledim görmeyince hırçınlaştım. çalıştım, destek bekledim görmeyince daha çok hırçınlaştım. sonra birşey oldu hiç beklemediğim bir anda. hayatımın aşkını buldum. beni hiç incitmedi, hep iyileştirdi. bazen ondan çıkardım sinirimi yok yere ama o bana rağmen hep bana destek oldu sorgusuz sualsiz. sonra ailemizi kurduk. çok mutlu olduk, çok sevdik birbirimizi. sonra oğlumuz oldu. o bile beni dünyanın en en en babası diye sarılıyor, öpüyor, canım babam diyor. bana destek oluyor. çok mutluyum ve bu anların bitmesini hiç istemiyorum. çok iyiyim çok şükür. artık çoğu şeyi kafama takmamaya çalışıyorum. çocuğuma kendi bildiklerimi kendi yöntemimle değil onun istediği yöntemle aktarmaya çalışıyorum. onlara layık değilim belki ama kendi kurduğum ailemi çok seviyorum. ağlamıyorum sadece gözüme mutluluk kaçtı.

  1

  19.05.2024 / 43.sıra

  cureman 18.05.2024 00:07