yani bu ortamda ne kadar ilgi görür bilemem ama başlığı görmüşken yazayım; bir gün peygamber efendimiz; bir ağacın gölgesinde uykuya dalmış. uyandığında yüzünede sert zeminin izi kalmış. onu o halde gören ashabı; bilseydik rahat yatak getirirdik filan demişler. ne yapacağım yatağı, benim bu dünyadaki sürem, bu ağacın gölgesi kadardır. birazdan bu gölgenin çekip gideceği gibi ben de o kadar kalıp çekip gideceğim demiş. işte aslında dünya hayatı ve insan ilişkisinin en net özeti bana göre budur. bütün bu kavga, bu hırs, bu ihtiras; bir şekerlemelik uyku vakti kadar olan dünya hayatı için işte. o yüzden tasavvufta ''dünya hayatı, ağaç gölgesi kadardır.'' denir. yani tek kelimeye indirirsek, gölge; var ama aslında yok.