akşamları işten yorgun bir şekilde eve geliyorum. ben mutfağa yemek hazırlamaya gidiyorum. eşim ise koşu bandında, eliptik bisikletinde spor yapmaya gidiyor. ben yemeği hazırladıktan sonra oturup yemek yeniliyor. ben bulaşık yıkıyorum o da televizyonda maç varsa maç izliyor yoksa pc'den oyun oynuyor. ben bulaşığı bitirince bi' kahve yap da içelim diyor. yapıyorum kahveyi içtikten yarım saat sonra uykum geliyor, uyuyorum. o hayatına kaldığı yerden devam ediyor. sabah olunca da "erkenden uyuyorsun. kilo aldın, sen de ben gibi spor yapsana. sevgiliyken hiç de böyle değildin. hep mutsuzsun, hiç yüzün gülmüyor, ben bu beş karış suratı mı çekeceğim?" diye nutuk çekiyor.
kendisine hem çalışıp hem ev işini tek başıma yüklenmekten dolayı yorulduğumu ikimizin de çalıştığını bu yüzden ev işlerinde ortak çalışırsak daha iyi olacağını söylediğimdeyse "hafta sonu evi temizlemeye yardım ediyorum ya" diyor. evet sadece bir gün işin ucundan tutuyorsun ama rutinde olan yemek bulaşık çamaşır ütüye gelince hiç yardım etmiyorsun. soğanı ben doğruyorsam patatesi de sen doğra mesela. bulaşığı ben köpüklediysem durulamayı sen yap mesela. ama yok o ara spor yapmak cazip niye formunu koruyacak spor bitince hazır önüne yemek gelecek. ben neyim, hizmetçi miyim? o kadar sinirliyim ki. sevdiğim adamın şu halinden bıktım. sonra kavga ediyorsun, zamanla kavga etmeye bile yoruluyorsun. değmiyor çünkü kavga etmeye bile değmiyor.
dftfrst1 profili
-
evlilikteki en büyük sorun