bir süreliğine yapmayı başardım. işe geri dönmemek için her türlü bahaneyi kullandım. kimi zaman şu rahatsızlık için tedavi olayım dedim, kimi zaman biraz daha şununla ilgileneyim dedim, başka zaman başka bahane kullandım ancak yolun sonuna geldim. bahanem kalmadı. param kalsa yine bahane bulurdum ama en önemlisi param kalmadı. bayramdan sonra işe başlıyorum, mutlu değilim, heyecan içinde degilim.
içimde inanılmaz anaç, yemek yapmaya bayılan, becerikli bir kadın olduğunu öğrendikten sonra iş yaşamında eskisi gibi olamam gibi geliyor. çünkü o kadınla yaşamaktan daha çok keyif aldım, mutluydum o kadın börek açarken, masa örtüsü ütülerken, yaptığı yemeğe gururla bakarken. bir proje üzerinde 5 6 saat çalışırken almadığım keyfi bir tatlıya 5 saat ayırırken aldım. kafam almıyor bu nasıl olabilir diye ama oluyor. yapacak bir şey yok.
şimdi haftanın 6 günü çalışacağım, param olacak ama harcayacak zamanım olmayacak. izin günlerini de çalıştığım haftaya hazırlık için harcayacağım. inanılmaz saçma geliyor böyle yaşamak. haftanın 4 günü çalışsam, 3 gün evime, kendime zaman ayırsam, tamam ancak bu şartlarda kazandığım paranın bana ne gibi bir faydası var? emekli olup altıma işeyeceğim yaşlarda emekli maaşı alıp geçinememek için köpek gibi çalışıyorum resmen.
neyse hanımlar destekliyorum sizleri. eğer maddi olarak zorluk yaşamıyorsunuz nasıl istiyorsanız öyle yaşayın. sizin uyuduğunuz saatlerde ben evden çıkmış sokaklarda sürüne sürüne işe gidiyor olacağım. bence üzücü.
aspino2 profili
-
işi bırakıp ev hanımı olmak
-
üçüncü dünya savaşında en güvenli yer
ben doğu karadeniz'e giderim öyle bir durumda. deli insanlar oldukları için merkezden 30 dakika uzaklıkta yerlere ev yapmışlar. bir noktadan sonra aracı bırakıp yürümek zorunda kalıyorsun. o uçurum yollardan geçip köylere gelebilecek bir askeri araç yok. yolun yarısında uçurumdan yuvarlanır zaten. evlerin kocaman kileri var, 6 ay yetecek kadar erzak var. hava saldırısı zaten olmaz. ağaçların dağların arasında saklı evler.
onca zamandır karadenizliler hakkında hiç atıp tutmamış gibi hangi köye gitsem oralı olurum. giresun'da giresunlu, rize'de rizeli, trabzon’da arap. hehe. laf soktum yine. çok keyif alıyorum bu durumdan.
bi de yan komşunun yanı güvenli geliyor bana. eve tam girmek üzereyken 20 adım ötesinde duran köpek çetesini görünce eve kaçmak yerine köpeklere saldıran bir kadın. niye diye soruyorsun. kafam bozuktu diyor. 2. kattan tartıştığı kişinin yüzüne su dolu sürahi fırlatıyor, sonra da sürahi için üzülüyor. kaçarken onu alacağım yanıma. eliyle kurşun falan yakalar gibi geliyor bana. fantastik bir insan.