ayıp…
eskiden insanlar “ayıp olur” ya öyle söylemeyeyim ya da yapmayayım derlerdi.
bolca “ayıp olur” ile başlayan cümleler duyardım.
şimdi etrafıma bakıyorum kimse kimseyi sallamıyor.
söz veriyor mesela tutmuyor. eskiden ayıp olur ya der yine de söz verdiysek yapardık ufacık şeyleri bile. örneğin: buluşma saatinde buluşmaya gelmek.
borç istiyor, ödemiyor. “ayıp olmasın” diye özür bile dilemiyor. “ne var kardeşim amma uzattın denkleşince veririz.” diyor.
insanların hatalarını yaymak ayıptı eskiden. eleştiri, uyarı gizli yapılırdı. şimdi insanlar imkanı olsa megafonla söyleyecekler falanca kişi şunu yaptı diye.
ussuzpekismesi1 profili
-
hayatımızdan yavaş yavaş çıkan şeyler