bu insanların tutuklanması ya da zır zır ağlaması benim içimi ferahlatmıyor yazar arkadaşlarım. bu ve bunun gibi görgüsüzlerin türlü şaklabanlıklarına maruz kalarak çok fazla travmatize olduk toplumca.
kolay yoldan para kazanıp yoluna bakmak anlayışı benimsendi. ben hayatımı ders çalışarak geçirdim ve işin sonunda bir yerlere gelmiş olsam da bu şeyleri gördüğüm tüm süre boyunca enayi gibi hissettim hatta yüzüme karşı bile dendi sen enayisin diye.
arkadaşlar öğrencilik hayatımda sabah kahvaltısı diye 1 tl'ye aldığım çaya 5 tane şeker attığımı biliyorum. akbil param yetmedi diye toplu taşımadan faydalanamayıp okul çıkışı saatlerce evime yürüdüğümü de, hatta parasızlık yüzünden ailemle tartışıp evden kaçıp sokakta bankta uyuduğumu da biliyorum. hatta bir keresinde böyle bir gecede polisin beni bankta uyudum diye kaburgalarımdan tekmeleyip ağlaratak uyandırdığını da biliyorum ve ben bunları yaşarken bu insanlar lüks binalarda ve son model arabalarda cirit atıp günlerini gün ediyorlardı.
tüm bu görgüsüzlüklere maruz kaldıktan ve bu rezillikleri yaşadıktan sonra bu görüntüler içimi ferahlatmıyor. ben bunları yaşamamalıydım. bu insanlar da bunları hak etmeden aldı. onların ellerinden bunları aldın da ee? benim kalbimde açılan yaralar ne olacak? ben bu devletin bi evladı değil miyim piç miyim ben? evet bence piçim. vatansız hissediyorum yıllardır. söylesene ey devletim bende açılan yaraları nasıl onaracaksın?
kaosun siper kuregi1 profili
-
nihal candan'ın adliyede sinir krizi geçirmesi