vay be üç sene önce bu başlıkta sıklıkla fink atardım. yüreğimdeki sızıyla bunun cevabını arardım. belki benim geçmişte hissettiklerimi hisseden geçmişte yaptığım gibi umut aramaya çıkmış olanlar vardır. o kişilere sesleniyorum; geçiyormuş kardeşim öyle bir geçiyor ki geçmişte tek bir an aklından çıkmayan o kişi bir zaman geliyor aklına bile gelmiyor.
belirli bir vakit sonra onsuz da yaşamın mümkün olduğunu farkediyorsun ve hayatına kaldığın yerden devam ediyorsun. her şey kusursuz olsaydı, güllük gülistanlık olsaydı zaten bitmezdi. şu an acı çekiyorsun ama bu süreç bittiğinde daha güçlü daha olgun biri olacaksın. hayatın gelecekte sana sunacağı güzellikler için hazırlamaya bak kendini.
kimse kusursuz değil. kimse unutulmayacak kadar vazgeçilmez değil. hepimiz noksanız. bu düşünceyi içselleştirmeye çalış. ben bu pencereden çıktım o boğucu atmosferden. tabii biraz da zaman gerekli.
balbasar1 profili
-
ayrılık acısı geçer mi