alevi kelimesini ilk kez öğrendiğim çocukluk yıllarımda denk geldiğim durum.
henüz ilkokula başlamıştım, yani 90lar olmalı. bir karşı komşumuz vardı, muhafazakar ankaralı bir aile. ailenin oğlu (aşırı yakışıklıydı) alevi bir kızla evlenmek istiyordu.
düğün sürecini, sürekli edilen "alevi" lafını, kına gecesinde çıkan tartışmayı, kavgaları hayal meyal hatırlıyorum. ortam kesinlikle çok gergindi. alevi nedir ne demektir hiç anlamıyordum ama kötü bir şey sanmıştım. ayrıca benim ta o zamandan izlenimim "aleviler kız vermiyor" değil de "sünniler almak istemiyor" şeklindeydi. konuya sünnilerin tarafından bakan topluluğun bir mensubuydum çünkü.
neyse düğün sonrası alevi kızımız geldi bizim komşunun evine, benim için o evin tüm havası değişti yemin ediyorum. güzeldi, cesurdu, kıpır kıpırdı. rakı içmekten filan bahsederdi. müziği son ses açıp dans ederdi. o geldikten sonra sürekli komşumuzun evine gider olmuştum. küçücük çocuk olmama rağmen beni ciddiye alıp aşırı ilgilenmiş ve hep çok iyi davranmıştı. alevilik diye bir şey olduğunu onunla öğrendiğim için de büyük bir sempatim oluştu tabi.
neyse çiftimiz bir süre sonra ayrıldı, biz oradan taşındık. üzerinden yüzyıllar geçti sanki bu olayların. halen hatırlarım özlem ablayı. hayrandım çünkü. şimdilerde ne zaman metin arolatın "olsun varsın ah çekinme sen yine yalanlar söyle.." şarkısını duysam aklıma o yıllar, çocukluğum, özlem ablayla karşılıklı göbek atmalarımız gelir.
umarım mutludur.
loresima1 profili
-
alevilerin sünnilere kız vermemesi