bu 'size ne, mutlu olmuş yapmış' denilecek bir günlük hayat eğlencesi değil. ne bileyim oğlunun sünneti kızının kınası falan değil.
türkiye'deki akademik kurumlar zaten kokuşmuş durumda. bunun sebeplerinden biri işte böyle savunmaya girerken geçeceğinden her nasılsa emin insanlar, lakayıtlık ve ciddiyetsizlik.
bilimde gösteriş olmaz. her alanda oldugu gibi orda da kaliteni mütevazılığın belirler.
genizdengelen2 profili
-
didar'ın doktora tez savunması
-
kızların gece 2'de korkusuzca gezebileceği yerler
ankara'da gece 12 gibi opera binasının önünde sıraya girmiş taksilerden birine binip bahçelievlerdeki evime geçiyordum.
o saatte orada müzikal izlemiştim bu arada, itoğlu itlere ek bilgi.
taksicinin sarhoş ya da uyuşturucu almış bir keş olduğunu anlamam çok uzun sürmedi. bana bağırmaya başladı abuk sabuk sebeplerle. evire çevire dövülmelikmişim, adresi düzgün tarif edemiyormuşum gibi şeyler. suyuna gittim ne dediyse he dedim. sakin sakin yolu tarif ettim ve korktuğumu belli etmedim. anahtarlığımı elime aldım, güya ani bir şey olursa saplarım diye, kafaya bak.
evimin sokağına geldiğimde evi görmesin diye -allahtan- açık olan bakkalın önünde durdurdum parayı bozduracagımı söyleyip. çırakla parasını yolladım. şoku atlatana kadar da bakkalda oturdum.
o panikle ne plaka ne durak bilgisi almadım.
bu adamın bana böyle davranma cesaretini nerden bulduğu aslında çok belli.
kafam bana yetecek kadar çalışıyor ve pratik zekam da fena değildir. ama bu olayda bir ödlek gibi tavır almama, el ayak boşalması halindeyken plaka almayı unutmuş olmama neyin sebep olduğu da aslında çok belli.
bu sebep muhit değil.