ilk üç sınırlamasını kaldırıp yardırıyorum.
kale: kalenin içini dolaşıp sur ve kulelere çıkıp dört yönden ankara izlenir. her yer beton olsa da ankara'da uzun yıllar yaşamış biri için anılar canlanır. ankara'yı bilmeyen biri için de şehre hakim noktadan bakmak güzel olur. kale içinde etrafı izleyerek bira içmek de güzeldir.
kale çevresi: öncelikle kaleye yürüyerek gitmek en iyisi. samanpazarı tarafından ara sokaklardan yürümeli. dükkanlara bakmalı, arada bir çay içimi takılıp yeniden yürümeli. birkaç müze var ki görmeden geçilmemeli. birkaç tarihi han var. keyifli çay ve kahve içilecek yerler oralar. anadolu medeniyetleri müzesi de öncelikli.
çıkrıkçılar yokuşu: ankara'nın en eski alışveriş mekanı. tekstil, tencere tava, gelinlik, çeyizlik ne ararsan var. o dükkanların kendine özgü bir çekiciliği var. buralarda da çay molası vererek gezmek gerek. bir köşede oturup gelen geçene bakmak, avm manyaklarına iyi gelmez. yoksul halk gözünün önünde.
suluhan: çıkrıkçılar yokuşundan inince solda posta caddesi üzerinde girişi var. ama önceki ara sokaktaki sobacılar çarşısından geçmek de iyi olur. ilginç şeyler görebilirsiniz. suluhan incik boncuk, çeyizlik vb. satılan bir yer. orta avlunun arkasındaki çay ocağında çay içmeden olmaz. han mimari yapısıyla çok güzel.
ulus: suluhan'dan çıkıp sebze meyve halinin içine dalmak gerek. yavaş ve inceleyerek yürü. ne renkler görürsün görmek istersen. halden çıkıp valilik binasına yürü. roma döneminden kalma eserleri gör. oradan hacı bayram camisine çıkıp etrafı gez. başka açıdan kaleye bakmak güzel. hele gün batımında kalenin kayaları ve surlarına vuran güneş şahane oluyor.
hamamönü: eski ankara evleri restore edildi. bir kısmı cafe ve lokanta. çoğu vasat mekan. üstelik kalitesiz ürünler. ederinden fazla hesap vermek üzüyor beni. ama mimariyi görmek isteyenlere hoş gelir kesinlikle. mehmet akif evi de burada.
devlet resim ve heykel müzesi, hemen yanında etnografya müzesi her şeyden önce mimarisiyle dikkat çekici. ünlü ressamların ve heykelcilerin resimlerini güzel bir mekanda görmek dinlendirici.
ulus meydanı: her kesimden insanı görmek ve atatürk'e bir selam çakmak için görülmeli. her yan otobüs durağı. ankara'da kimler yaşıyor, diye merak ediyorsanız duraklara ve insanlara bakın.
ulus'ta yemek: posta caddesi üzerinde gül kebap, hacı bayram'da nazım usta'da döner, denizciler caddesi'nde boğaziçi lokantası akla ilk gelenler.
ilk meclis, ikinci meclis de ulus meydanı bölgesinde.
kızılay: hiçbir şey yok burada aslında. yeme içme mekanları. o kadar. aaaa ne ilginç, diyecek bir mekan yok. ama ankara'nın nabzı yine de burada atar.
eymir: nefes alınabilecek yer. göl ve çevresinin doğal dokusu korunuyor. yürüyerek ya da bisikletle dolaşmak keyifli. ama mesafe düşünülenden uzun gelebilir. bisiklet kiralanabilir. sakın üç tekerlekli olandan kiralamayın, bisiklet bir süre sonra size biner. eymir'de büfelerden yeme içme ihtiyacı giderilebilir. bağ evi var, benim tercihim değil. yorum yapmayacağım.
mogan/gölbaşı: çarpık kentleşme, beceriksiz ve vizyonsuz belediyecilik anlayışının berbat ettiği güzel göl ve çevresi her şeye rağmen gezilebilir. göl kenarı özellikle yaz aylarında gün batımında güzel. birkaç küçük mekan dışında keyif veren pek bir yer yok. işletmelerin ezici bir çoğunluğunda alkol yok. bira vs. yanınızda götürün. yiyecek mekanı olarak shell benzinlik ve gölbaşı içinde hamlakit var. mıhlaması ile ünlü.
seğmenler, botanık parkı vb. nefes ve alkol alınacak yerler.
atakule: ankara çanağını görmek için birebir. iç mekanları bildiğin vıcık vıcık avm. bana uygun değil. size uyar mı bilmem.
son not: bir şehri anılamış biri için o şehir arka sokakları, sanayisi, siteleri, varoşlarıyla şehir. çinçin, mamak, vs. için ön yargılı sözler söyleyenlere katılmıyorum. haspa sanki doğma büyüme köşk bebesi. ankara işte.
vizontele alıntısı:
"insan memleketini niye sever? başka çaresi yoktur da ondan."
ek:
eskiden buralar ansiklopediydiönerdi: halden çıkınca arka sokakta beşiktaş dönerci si de çok iyiymiş. gidip bakayım.
arzkara1 profili
-
ankara'da gezilip görülecek ilk üç yer