entry'nin ortalarında çok büyük bir itiraf da mı bulunacağım, gücüm yetecek mi söylemeye bilmiyorum, ama söylerim büyük ihtimalle kendimle barışık yaşamayı öğrendim, barışık yaşamayı herkesin korktuğu '' psikiyatri kliniğinde (akıl hastanesi de derler, orada) '' öğrendim.
bugün burada son yazım son entry'im, uzun mu olacak kısa mı olacak bilmiyorum doğaçlama devam edeceğim, bilmiyorum.
yazıp rahatlamak için geldim buraya saat 23:24
sesim gür. bu entry'imi '' bu şehir beni boğuyor '' şarkısını dinleyerek yazıyorum. bu şehir beni gerçekten boğuyor, kaçmak istiyordum bu şehirden peşimden geliyordu, bu şehri bambaşka yarattım yattığım hastane de.
9 yaşında iken hayatın bana bir şekilde sunduğu travma ile yaşamımı 18 yaşına kadar her gece ağlayarak sürdürüyordum, 12 yaşında kendim tek başıma çaresiz şekilde psikiyatri doktoruma gittim '' geceleri uyuyamıyorum '' şikayetiyle gittim. 12 yaşında tek başına bir çocuk, psikiyatriye gidiyor çok acı bir şey olmalı, 21 yaşındayım her hafta psikiyatriye-psikoloğa giderim, gittiğim psikiyatri koridorunda ufak tefek bir çocuk görsem tek başına mutlaka konuşurum onunla her türlü sorununa yardımcı olmak için.
psikoloji ile ilgili çoğu şeyi öğrendim çünkü tecrübelerim var.
hayata olan isyanımı şu şekilde belirtmek istiyorum.
yıkanıyorum, yıllarca günde 3 sefer duş aldım, temizlenemedim.
'' karanlıkta kaldım '' çıktım.
özür dilerim kendimden 19' umda ölümü düşünüp intihar etmek istediğim için.
özür dilerim kendimden bu kadar çabuk yıprandığım için.
özür dilerim kendimden, sana bunu yapanı 12 sene gizleyip arayışlara yeni çıktığım için.
özür dilerim kendimden tek başıma deniz'e yüzmeye gittiğim için.
özür dilerim kendimden, yine de hiç bir suçum yok ama yine de özür diliyorum kendimden.
değerli arkadaşlar şimdi diyeceksiniz bu çocuğun isyanı ne diye.
9 yaşında bir çocuğa 12 yıl önce tecavüz edildi.
9 yaşında bir çocuk 11 yıl gizledi, doktoruna geçen yıl söyledi.
9 yaşında bir çocuk 11 yıl gizledi, intihar girişiminden sonra dostuna söyledi.
ağlayarak söyledi, şuan ağlayarak yazıyor,
sevgili dostum. d.... ç.....'a
çok konuşmuşuz kendisiyle, sadece eyleme geçirmek istediğimi bir düşüncemi söylediğimde '' öyle bir şey yaparsan toprağını sikerim, seni affetmem. '' demiş.
doktora birlikte giderdik, bir gün doktora söylemiş '' sub21fk'yı çabuk iyileştir ben yoruluyorum doktor, ben yorulursam hiç bir şey yapamam, yaşamına son verecek, yardım et doktor dostuma '' bu konuşmasından sonra doktor dayamıştı bana '' xanax, ativan'ı. '' bu süreçte alkol içememişim kendisiyle, içemedik ki dertlerimizi anlatayım dostuma.
herkese böyle bir dost nasip olması dileğiyle.
intihar girişimimden sonra, dostuma söyledim, '' bulalım, öldürelim '' dedi.
ben 12 senedir arıyorum, nasıl bulacağız diyorum. bana bakıyor ağlıyor, birlikte ağlıyoruz.
yaşadığım şeyi kimseyi anlatmayacağına dair söz veriyor.
zaten anlatmayacağını biliyorum, diye söyledim sana diyorum.
eyvallah diyor.
intihar girişimimden sonra, hastaneye yatırılıyorum.
dostum geliyor
dostum :'' mahalledekiler seni sordular, tatile çıktı diyorum haberin olsun '' diyor.
sub21fk : zaten burası '' dinlenme tesisleri'' diyorum. gülüyorum
dostum : kendine zarar vermek istiyor musun hala?
sub21fk : biraz var diyorum
dostum, : kurbanın olayım öldürme kendini diyor.
o gün söz veriyorum en iyi biz yaşayacağız, tamam mükemmel bir hayatım olmaz belki , belki bu travma bir gün yine aklıma gelebilir diyorum, ve bugün geldi. ama yine de zarar vermeyeceğim diyorum, ziyaret bitiyor.
akşam hastaneyi arıyor dostum, telefonda ağlıyor.
oğlum ben toparlanamayacaksın sandım, seni çok iyi gördüm diyor, hadi en kısa zamanda kalk hayata golünü at seni bekliyorum diyor. alkol içelim dertleşelim diyor.
aradan 1 hafta geçiyor taburcu oluyorum.
ve o gün bugündür hiç sorun yaşamıyordum, ama bugün burada gördüğüm bir başlık bir entry canımı öyle çok sıktı ki anlatamam, moralim bozuldu ağladım, o kişiyi açıklamayacağım.
kendi kaderime ağladım. sonra güldüm.
bu benim suçum değil dedim.
bugün aklıma geldi yaşadığım acı durum, çıktım sahile yağmura aldırış etmedim, yürüdüm defalarca aynı yolu yürüdüm geldi ıslandım, 31 bin adım atmışım bugün siz anlayın artık halimden.
her ne olursa olsun, kötü şeyler de yaşamış olsanız, yarına daima bakın, geçmiş acı gibi saplansa da içimizde yarınları heba etmemek için çaba göstermeliyiz.
çaresiz değilim yaşadığım durumdan dolayı, hastane de bunu öğrendim, umutla bakıyorum yarınlara, hayatınız daima umutlu ve güzel olsun. esen'le kalın.
4 yıldır sözlükteydim, bugün son günümü geçiriyorum.
bir daha girmeyeceğim. burada tanıdığım tüm güzel insanlara teşekkürler.
sözlükle, umutla kalın. hoşça kalın.
sub21fk kaçar :)
sub21fk1 profili
-
ekşi itiraf