tonks mbg1
profili

  • ekşi itiraf

    babam kanser oldugundan beri her sey ciddiyetini biraz kaybetti. ehemmiyetini de diyebiliriz. yine de iyi idare ediyorum aslında, kendimi cok sayida insandan soyutlamam disinda pek bir degisiklik olmadı yaşamımda. ufacık seylerden panik olan bir insandım, bir drama queen'dim. bu da benim sınavım oldu. düşündüğümden güçlüymüşüm deger.

    ilkinde cok sevdiğim iki arkadasimin düğünüydü. babamla dansa kalktık, bizim hep adetimizdir her düğünden kalkarız uyumsuz bir dans ederiz. babamla dansederken bunun bizim büyük ihtimalle son dansımız oldugunu dusundum, ve bir anda farkettim ben babamla hicbirzaman gelinlikle dansedemeyecegim. babam torunlarını göremeyecek vs. basımı omzuna koydum ve ağladım tabii, babam farketmedi ama canim yildizim ve annem farketmiş. cok hızlı sen şakrak halime geri dondum tabii, dans bittiginde ben gülümsüyordum.

    iste insanoğlu her seye alisiyor. ilk öğrendiğimde annem alisacaksin dediğinde, annemden nefret etmiştim. ama nefes alıyorsun. yaşıyorsun, sadece kendin icin degil hasta olan yakinin icin de.

    gecen gun ikinci defa kalbimi mengeneyle sikistiran bişey daha yaşadım. rutin hayatimizi devam ettiriyoruz bir sekilde doktorunun da söylediği gibi. kemoterapiler tekrar basladigindan beri saçları dökülmeye başladı babamin. evin her yeri öbek öbek kısa sac dolu. ve babamin en takintili olduğu sey saçtır bu hayatta. defalarca saclarımı toplamadigim icin uyarmistir beni.

    yemek yiyorduk ve babamin saçları döküldü tabaga. onu gorecek ve yemek yiyemeyecek diye öyle korktum ki, o su almaya kalktiginda elimle toplayabildigim kadar topladım saclarını. annemle göz göze geldik. neden bilmem, onca sikintili donemden gectik de ben en cok orda hissettim babamin kanser oldugunu. cok canim yandı.

    her ne kadar o aksini iddia etse de, ben yeterince iyi bir evlat olamadım. ama o cok iyi bir baba oldu hep. bir gun bir evladım olursa şayet isterim ki benim kadar şanslı olsun.