hikayelere onem veren biriyim. cografyalarin da hikayeleri olduguna inaniyorum. bugun bunu dusundum: neden bu kiz isvecten boyle bir bilincle cikiyor da dunyanin baska bir yerinden genc iklim aktivistleri yetismiyor? soyliyim.
cunku ancak iskandinav ulkelerinde yetisen genclerin elli yil sonrasini dusunecek luksleri var. cunku onun yasindaki kizlar ortadoguda evlendiriliyor, asyada cocuk isci ya da seks kolesi olarak calistiriliyor, amerikada lise katliamlarinda oluyorlar, suriyede savastan kaciyorlar, latin amerikada yoksullukla mucadele ediyorlar. greta bm’de ekosistemi dusunerek aglayabiliyor cunku onun cografyasinin boyle toplumsal travmalari yok. askeri darbe, ekonomik kriz, dunya savasi gormemis. bir sabah uyanip uc sehir uzaginda gupegunduz oldurulen kadinin hikayesini okumamis. ben boyle bir hikayenin icindeyken « iklim sorunu gercektir » diye bagirdigimda sesim onunki kadar gur cikmiyor ne yazik ki. durusuna sonsuz saygi duymakla birlikte baslattigi harekete sessiz kalanlari anlayabiliyorum. cunku elli yil degil elli gun sonrasinda ne olacagini bile bilmiyorlar.
iklim sorununu ciddiye almakla birlikte hicbir zaman halihazirdaki siyasal sistemin yarattigi insan haklari ihlallerinin ve krizlerinin ustunde bir yere koyamadim maalesef. belki iflah olmaz bir ortadogulu oldugum icindir. ama bu da benim cografyamin hikayesi. napalim, herkesin cografi travmasi kendine.
yaneres1 profili
-
greta thunberg