anılarımda taksim.
çıkardık mesaiden üzerimizde zaten takım elbiseler, yorgunluktan ölmüşüz ama vardım mı istiklal’e geçerdi yorgunluk bi tek atardık, muhabbetin de belini kırardık. deymeyin keyfimize. tabi o zamanlar herkes patır patır evlenmemişti de, sohbetler daha bir geniş, kahkahalar daha bir şen oluyordu.
sonra büyüdük, sonra gezinin yorgunluğu çöktü.
kadıköy’e sığındık.
kadıköy hayat oldu, modası, sahili,
bahariye’de gençlerin müzikleri.
canın sıkılınca tak kulaklığı yürü kalamışa, şehirde nesli tükenmekte olan huzurlu ve mutlu insanları gör sen de huzur dol. sonra yaşlandığını anla daha doğrusu yaş aldığını.
elveda de geçmişe, taksim’e, geçip gidenlere.
kadıköy’e de kocaman bir hoşgeldin, iyi ki geldin benim güzel semtim, güzel evim.
atkisnemesi1 profili
-
kadıköy vs taksim