yarramı alırız.
not:fb
sppaman3 profili
-
mesut özil
-
ekşi itiraf
değişik bir itirafta bulunacağım bugün. benim 29 yıllık yaşamımdaki en mutlu ve en hüzünlü anım aynı ana denk geliyor. babam askerdi benim. birçok şehir gezdim sayesinde. şırnak'ta bile yaşadım lan düşünün. garip garip yerler,garip garip insanlar,sürekli yarım kalan arkadaşlıklar falan.
her neyse. babam böyle eski toprak denen adamlar olur ya. heh öyle bir adam. güçlü kuvvetli ve sportif. adam benden kısa boylu ama beni tek eliyle indirip atacak kuvvette bir adam. o zamanlar tayin yerimiz aydın'a çıktı. ben izmirde okuyorum. sürekli gelip gidiyorum. okulumun son senesi olması gerek ama 1 sene uzattım. işler karışık yani. o sıra kurban bayramıydı diye tatile geldim. ekim 2012ydi galiba. eve geldim ama evde öyle baskın bir hava var ki. ya böyle içim bunalıyor,daralıyorum. duvarlar üstüme üstüme geliyor falan. normalde aile yanına gelince mutlu olurken o zaman baya garip hissetmiştim.
içime doğmuş demek ki. kasım gibi babam hastalandı dedi annem. ama ne olduğunu söylemiyor. sarılık oldu galiba ama bir şey yok diyor. kasım sonu gibi hastaneye yattı. annem sarılık hastalığı kan değerlerini etkiliyor ondan yatırdılar bir şey yok diyor. ama yok yani sarılık yüzünden 1 ay hastanede yatar mı insan.ben de azcık araştırdım ulan kanser falan yazıyor ama yok diyorum babam öyle hastalanmaz kuvvetli adam. aralık sonu gibi, tam finallerden 1 hafta önceydi galiba. doktorlar artık söyleyin demiş. dedem memleketten gelmiş. benle kardeşimi çektiler söylediler. ben hayatımda öyle üzüldüğüm ve ağladığım bir anı hatırlamıyorum. karaciğer kanseriydi, pankreasa sıçramıştı. durum vahim yani.
tabi ondan sonra sürekli aydın/izmir arası mekik dokumalar.babam orada hastanede yatarken ben nasıl dışarı çıkarım diyip dışarı çıkamamalar. okula odaklanamamalar. kimseyle bu konu hakkında konuşamamak ve kimsenin de senle konuşmaması. geceleri yatakta sessizce ağlamalar. asosyallik, depresyon. abi ne kadar zorlarsan zorla mutlu olamıyorsun. bu süreçte sadece bir gün mutlu oldum. 3 ay ömür biçmişlerdi ama babam kuvvetli adam dediğim için 8 ay dayanmıştı. babamın durumu çok kötü olmuştu. 2013 yılı temmuzunun ilk günleri işte. artık hastanedeki 45-50. günümüz. babam baya zayıflamış ama hareketsizlikten vücudunda ödem oluşmaya başladı. bilinci de artık gidip geliyor. bir an baya mantıklı konuşurken diğer an hareketlerini kontrol edemiyor. çok kötü durum gerçekten allah kimseye yaşatmasın.
gene o günlerden birinde ben o gece yanında kaldım. annem de yanımızda ama dedim sen uyu ben uyumayacağım. annem yan taraftaki boş hasta yatağında yatıyor. ben de telefonla uğraşıyorum.aydında da hava çok sıcak o sıra. babam gene hareketlendi. eliyle koluyla istemsizce bir şeyler yapıyor. ayakta izliyorum onu, yüzüne hafiften dışarıdan gelen sarı ışık vuruyor. bir anda durdu ve bana baktı. ben de yaklaştım baba bir şey mi oldu dedim. sonra eli yüzüme gitti bir anda. yanaklarımı okşadı sonra gel bir sarılayım dedi. sarıldıktan sonra bana bakıp tekrar gülümsedi ve oğlum seni çok seviyorum dedi. o an içimde oluşan boşluğu size tarif edemem gerçekten. sanki bir veda. sanki bir özür. sanki bir gurur. sanki bir mutluluk gibi. tekrar bilincini kaybetti. gene kontrolsüz hareketler gene bilincin gidip gelmesi.
o anı unutamıyorum. ne zaman babam aklıma gelse o an aklıma geliyor. babamla aramızda hep mesafe vardı niyeyse. asker olduğundan kaynaklı galiba. belki de benden kaynaklı. o an gerçekten seni çok seviyorum oğlum lafını duyduğum için ne kadar mutluysam aynı zamanda o kadar da mutsuzdum. çünkü anlıyorsun o anın yaklaştığını ve elinden bir şey gelmiyor, gelmeyecek. nitekim o olaydan 2 hafta sonra kaybettik kendisini. 5 yıl oldu neredeyse. özlüyorum ya. çok özlüyorum sözlük. keşke burada olsa da zorlu kararlar verirken ona danışsam. bilirdi ne kadar kararsız olduğumu ne kadar ikilemde kaldığımı. keşke okulu zamanında bitirseydim de görseydi mühendis olduğumu. ne gururlanmıştı üniversiteyi ilk kazandığımda. herkese anlatıyordu. keşke zamanı geri alabilsek gerçekten. ah be babam. ben de seni çok seviyorum be. ben de seni. -
yılbaşını askerde geçirmek
dahil olduğum gruptur. allahtan arkadaş grubumuz güzel ondan kaynaklı eğlenceli geçti. cipsler, çekirdekler,fotoğraflar,boomeranglar havada uçuştu. çok garip ama güzel bir deneyimdi. güldük eğlendik artık bitsin şu askerlik plz.2018e girmenin en güzel yanı 17 gün sonra terhis olmak.
17 lan 17. allahu ekber vuhuuuvvv