kendimi çıkmazda gibi hissediyorum.
10 senedir birlikte olduğum eşimle artık konuşamıyorum, hiçbir şey paylaşmak istemiyorum.her konuşmamız tartışmaya dönüyor ve her defasında suçlu ben oluyorum. hep kendimi müdafaa eder pozisyonda buluyorum.haklı olduğumu düşündüğüm halde özür dilediğim zamanları saymayı bıraktım artık. kişiliğimi, benliğimi kaybediyorum, pısırık, sinmiş bir insana dönüştüm. kendimi sevmiyorum artık. olaylara objektif bakamıyorum.. ne yanlış ne doğru , nerde hata yapıyorum, ya da hata yapıyor muyum bilmiyorum..dışarıdan bir göze ihtiyacım var. dinleyebilecek biri ile konuşmaya ihtiyacım var.
edit: mesaj atan herkese teşekkürler. bugün konuştuk, bazı şeyleri hallettik gibi, dün gece içim çok sıkılmıştı tartıştıktan sonra, sabah sakin kafayla ikimiz de sakinleşince konuşmak iyi oldu.. desteği için herkese teşekkür ederim
tryasmin2 profili
-
ekşi sözlük dertleşecek insan veritabanı
-
15 nisan 2017 ümraniye koca vahşeti
ben de yazayım bu ama niye etraftakilere laf ediyorsunuz bık bık diyenlere. utanın, gerçekten utanın!!
brn bu ülkeden ne zaman ümidi kestim biliyor musunuz? sokak ortasında taksimde dövülen kadına kimse müdahale etmediğinde.
ben vardım, adamın biri kadını sokak ortasında dövmeye başladı, etraftaki herkes biryere kaçıştı, kadın yerde, adam tekmeliyor, kadın çığlık çığlığa, ben (1.60-48 kilo) ben attım kendimi yere adama yumruk attım napiyorsun sen kendine gel dedim, ben küçük bir kız, adam sen karışma sen de elimde kalırsın dedi, dedim vur ama önce kime vuracağını bil, sonu kötü olur, adam tokat atmaya kalktı dedim devam et istersen.. atmadı bıraktı ikimizi de gitti, etrafta hala kimse yoktu, sonra garsonlar çıktı kadını kaldırdık yerden, işte o an brn ülkeden vazgeçtim..
neden mi?
insanlıktan vazgeçmiş bir milletten bana ne?
hadi şimdi yazın ama adam şöyle böyle etraftakiler biley yapamaz kiiiii demeye devam edin, siz o durumda kalınca etrafta kimse olmayınca da hatırlayın yazdıklarınızı..