nasıl deliler gibi severek evlenmiştik. evet dediğinde birbirimize sarılarak ağladığımız o anı unutamam. filmlerdeki gibi etraf buğulandı, zaman yavaşladı, sadece o ve ben vardık karede.
11 senedir sevgili , 5 senedir evliyiz.
şimdi ise hayatımızın geri kalanını psikoloğun ağzından çıkacak birkaç cümle belirleyecek.
benimle olamayacağını direk söyleyemedi ama konuşurken ima etti. ben de ayrılık kelimesini kullanmadan, hayatta esas hedefin mutlu olmak olduğunu , öncelikle kendisini düşünmesini söyledim.
içim gitti lan , ama seviyorum. eğer benimle mutsuzsa onu hayatı boyunca zorlayamam ki.
bir arkadaş gibi tavsiyeler verdim. sanki hayat arkadaşı değil de , dertleştiği bir dost gibi.
ama en çok acıtan , gözlerindeki kararlılığı görmek , acıyarak , merhametli , üzülme diyen , yapmak zorundayım diyen o bakışlar..
karnımdan nefes boruma gidip gelen yumru , hadi git artık.
nasıl olduk olm biz böyle? neyi yanlış yaptık? nerede hata yaptık? ne değişti?
gitme be pamuğum …
zennube1 profili
-
ekşi itiraf