bizim çocukluğumuzda, hayatında sadece askerlik için yaşadığı şehirden hatta köyden ayrılmış insanların sayısını bilseydiniz çok şaşırırdınız...
küçümsemek yerine üzülmeyi deneyin, daha çok hak ediyorlar bence.
ugly and poor5 profili
-
askerlik anısı anlatan adam boş adamdır
-
psikiyatriye gidilmemesinin gerekliliği
komik sayılabilecek bir hikayem var...
10 yıl kadar önce, istanbul'da bir şirkette hem mühendis hem de yönetici olarak çalışıyordum.
30'un üzerinde personelimiz var, tümü, delirmiş gibi, günde iki paketin üzerinde sigara içiyorlar.
iş yeri ataşehir'de... bir gün arabayla bostancı'dan işyerine doğru giderken, geçtiğim sokaklardan birinde "erenköy sigara bıraktırma polikliniği" diye bir tabela gördüm.
birkaç gün sonra, uygun bir zaman ayarlayıp, görüşme yapmak üzere oraya gittim.
içeri girdim, görevliyi sordum, genç bir kızcağızı işaret ettiler.
abla masada oturuyor, durumu anlatıp, 'bir çözüm, bir uygulama var mı?' diye soracağım, tek kelime bile konuşmama izin vermiyor.
"önce kimlik bilgilerinizi girmem lazım." diyor.
sigara içmediğimi, konuyla ilgili bilgi almak istediğimi söylemeye çalışıyorum, konuşmama bile izin vermiyor. saçmalık diz boyu.
pes edip, kimlik bilgilerimi verdim, durumu anlattım.
elemanları hastaneye göndersem, gitme ihtimalleri sıfır. tedaviye gidiyoruz diye kaçıp gezecekler.
görevliyi iş yerine getirmenin bir yolu var mı, ona bakıyorum...
dakikalarca, uzun uzun yüzüme baktı, "böyle bir uygulamamız yok." dedi.
teşekkür edip çıktım...
aradan 10 yıl geçti, bir sağlık problemi yaşadım.
tedavi için gittiğim hastane, e-nabız üzerinden -ne demekse- sağlık sicilimi istedi.
hayatımda ziyaret dışında hastaneye gitmemişim, ne sicilim olacak ki?...
uğraştım, çıkarttım, erenköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesi'nde tedavi gördüğüm yazıyor...
bu kadar...
işte hakiki bir delirme sebebi... -
evlenirdim denilen dizi karakterleri
-
spor ayakkabı kot sakal ve tişörtle yapılan iş
taş ocağında şantiye şefliği...
nasıl bir şey olduğuyla ilgili biraz fikriniz olsaydı emin olun "şanslı" kelimesini kullanmazdınız.
çok şükür artık o kadar şanslı değilim. -
dünyanın en sinir bozucu kokusu
ceset kokusu.
bilen, bu konuyu tartışmaz bile.
17 ağustos 1999 marmara depremi sonrası, kayıp bir yakınımı ararken, teşhis için sayısız cesede bakmak durumunda kaldım.
kokunun insan psikolojisini ne ölçüde etkileyebileceğine o zaman, hayret ve dehşetle şahit oldum. dilerim hiçbiriniz benzer bir durumu yaşamak zorunda kalmazsınız.