(bkz: bir diplomalı işsizin anatomisi) aşağıda yazdığım bu kısa romanı okuyun sebebini çok iyi anlayacaksınız.
çok iyi bir vakıf üniversitesi mezunuyum isim vermeyeceğim. ve ben bu üniversiteye devlet üniversiteleri kazandığım halde yarı burslu girdim. imkanları, hocaları için gittim. harvard, ucla mezunu hocalar barındırmakta bünyesinde.
öğrenim hayatım boyunca projeler, ödevler, stajlar, sunumlar, finaller, vizeler ağızımıza sıçtı. öyle üniversite hayatı yaşayacak vaktimiz yok denecek kadar azdı. cumartesi dışarı çıkabilirsek kendimizi şanslı hissediyorduk. hocalar manyak derecede intihal saplantılıydı o yüzden projeleri ödevleri yardımsız eşek gibi yapıyordun. yakalandığın an disiplin, soruşturma.
ne mi oldu. o kadar seminer, proje, staj vs bana çok şey kattı. ingilizcem ana dil seviyesinde. hatta özel ders dahi veriyordum! ayrıca ortalama düzeyde iki dil daha biliyordum çünkü seçmeli ders olarak dile yatırım yaptım!
sandım ki millet beni havada kapar. tipim düzgün, diksiyonum düzgün, sicilim temiz, sağlık problemim yok, ailem düzgün, yaşantım düzgün, kolay öğrenirim.
mülakatlara girdim. ard arda 4-5 mülakatlı büyük şirketlere girip genel müdürlere kadar çıktım. bu aşamalı mülakatlar kolay değildir bilginize.her defasında sandım olumlu çünkü o kadar mutlularki benimle mülakat yaptıklarına. sonra bir telefon üzgünüz aradığımız özelliklere uygun başka aday bulduk. sonra bu başka aday bir öğreniyorum ki genel müdürün yeğeni? ik'nın kız kardeşi vs.
sonra gittim saçma sapan her yere başvurdum bu mülakatlara da üşenmedim gittim. bu arada cebimden çıkan yol, su, yemek parasına girmiyorum bile. 30-40 km uzaktaki ilçelere gittim mülakat için.
bu adamlar bana siz bizim için "overqualified" sınız burada çalışmazsınız bırakırsınız dedi. yok dedim bırakmam. ama adamlar da haklı tabi bırakırım daha iyisini bulduğumda. adam için yaşamıyorum kendim için yaşıyorum sonuçta değil mi?
sonuç: 2.5 senedir işsizim. tamamı ile pes etmiş durumdayım. artık iş aramıyorum. parayı freelance iş yaparak ara sıra bulursam kazanıyorum. ve ülkeyi terk edeceğim. eğitim hayatıma verdiğim paraları da haram zehir zıkkım ediyorum. o paralarla kendime dükkan açar hayat yaşar dünyayı gezerdim.
demem o ki standard olun. standard üzeriyseniz asla iş bulamazsınız bu ülkede. çünkü işverenlerde koltuğunu kaptırma korkusu mevcut ve işverenler yönetebileceği,kendini yanında üstün hissedebileceği insanlar istiyor. kurumsal şirketler de dahi bu böyle. adam seni değil bir yakınını koyma peşinde. referans isterler mesela ilk soruları bu şirkette çalışan yakınınız var mı olur. diğer referanslarınız çöp.yoruldum daha anlatamayacağım.
aegeanworld1 profili
-
üniversite mezunlarının işsiz kalma sebebi