durumu olan arkadaşların okuyabileceği biraz uzun ama bende derin etkiler bırakan bir anımı anlatmak istiyorum size sözlük ahalisi
sene 2003 liseye yeni başlamışım kafam çok karışık ve neler yapmam gerektiğine karar veremiyorum ders aralarında basket oynayıp rap müzikler dinleyip gömleğimin içine south park t-shirtlerimi giyiyorum ve kravatımı takmadan okulda gezmeyi peşimde binlerce polis varken hepsini atlatmak gibi bir şey sanıyorum :)
tabi bu arada okulda ki kızlarında ilgi çekicilik seviyelerine göre onların olduğu ortamlarda farklı davranmaya çalışıyorum. bir gün ders arasında dolanırken bir kız gördüm ama hani o kadın olarak tasvir ediliyorsa diğer kadınlar bambaşka bir şey benim için :) kızıl saçlı koyu lacivert gözlü elf kızı resmen hatun. benim için o gün diğer bütün kızlar öldü ve macera başladı.
ben önce bir istihbarat çalışması başlattım elf prensesinin adı nedir nerede oturur hangi sınıfta kimlerle arkadaş ve sevgilisi varmı ? bütün bu bilgileri öğrendikten sonra ister inanın ister inanmayın tamı tamına 2 sene ben bu kızı hayranlıkla seyrettim ve bir türlü konuşamadım cesaret edemiyorum abi kız elf diyorum elf
bu arada tabi kızın sınıfının olduğu katta ki herkes beni tanıdı çünkü kendi sınıfımda durmuyorum asla ve her zaman onların olduğu katta onu görmeye çalışıyorum nöbetçi öğrenciyken onların sınıfına derse giren hocalara bir ihtiyacınız var mı hocam diye soruyorum ve sen ne ayaksın evladım bakışlarına maruz kalıyorum.
onlar okuldan kaçınca bende kaçıyorum onlar bir yere gidiyorsa bende gidiyorum.
neyse tabi gel zaman git zaman 2 sene oldu düşünün benimle takılan tayfanın yarısı onların kattan sevgili yaptı hani o kadar çok oralardayız :d
işin sonunda herkes bana baskı uyguladı ve ben 2. sınıfın yarıyıl tatiline gireceği gün cesaretimi topladım ve sabahtan 06.30'da temizlikçi teyzemize yalvardım yakardım okula girdim. sırasına çiçek bıraktım ve yakında oturan bir arkadaşımla prenses gelene kadar pusuya yattık resmen okula girdiklerinde karne mevzusu falan olduğundan bizim elf annesiyle gelmiş karnesini alıp tatile gideceklermiş ılgaza ben tabi kabuğuna çekilen kaplumabağa hızıyla içime kaçtım ve yok oldum resmen.
böylece tüm planım alt üst oldu ve konuşamadık tabi ki bizim elf gülleri görmüş ama kimden geldiğini anlayamamış benim olduğumu tahmin etmişler ama ortada olmayınca olay karanlık sulara gömülmüş.
neyse ben durum böyle olunca kısmet deyip 3. sınıfın nisan ayına kadar bir hamle yapamadım ve sonunda arkadaşlarımında desteğiyle şapkamı önüme aldım içine biraz cesaret sevgi, umut ekleyip gittim bizim elf prensesiyle konuşmaya. (not: bu 3 sene boyunca her ikimizin de sevgilisi olmadı ikimizle de ilgilenen insanlar oldu ama ikimizde bu süreçte kimseyle sevgili olamadık )
ben gidince yanına tabi elim ayağım birbirine karıştı kaç senedir sevdiğin ve bir türlü konuşamadığın kız karşında olunca işler biraz zorlaşıyor.
ben konuya girip anlatmaya başladım 3 senedir onu çok sevdiğimi ama bir türlü konuşamadığımı türlü türlü şekillerde ona yakın olmak için neler yaptığımı anlatıyordum ki beni durdurdu ve benim bile hatırlamadığım tüm şebekliklerimi tek tek anlattı benim yaptığım her şeyin farkındaymış ve 3 senedir ikimizde birbirimizi seviyormuşuz meğerse. öğlen 1 gibi konuşmaya başlamıştık anlatmayı ve dinlemeyi bitirdiğimizde 3 farklı mekan değiştirmiş ve saati de akşam 10 etmiştik.
lise son sınıf boyunca sınava giriş ve açıklanış süreçlerine kadar birlikte zaman geçirdik sonrasında ben kazandım oda kazandı ama babasının görev değişikliği nedeniyle kanada ya gitmeleri gerekti buraları hızlı geçeceğim. tabi bizde inanılmaz bir hüzün gitmek zorunda olduğunu anladığım an dedim ki ben hep seni elf prensesim olarak hatırlamak istiyorum hiç kavga etmeden mesafeler bizi birbirimizden uzaklaştırmadan bir şeyler yarım kalmadan sen gitmiş ol ki bu hikaye ne zaman aklımıza gelse küçük bir tebessüm ve mutluluk hissettirsin dedik bitti.
ilk sene bir kaç kez görüştük ve ara ara görüntülü konuştuk "msn'den" :) sonrası herkes kendi hayatına baktı ve daha zor hale getirmemek adına birşey söylemeden birbirimize iletişimi sonlandırdık. yıllar sonra bir facebook talebinde gördüm prensesi arkadaş olarak eklemişti kabul etmemin akabinde bir mesaj geldi bana
gelen mesajlar : keşke... ( tek kelime o kadar şey anlattı ki bana )
keşke ilk gördüğüm gün gidip konuşsaydım ve onu sevdiğimi söyleseydim belki durumlar değişir ve gitmezlerdi kanadaya !
keşke ilk an gidip konuşsaydım belki gene giderdi ama koskoca üç yılı birlikte geçirmiş olurduk
keşke giderken bitti demeseydik belki hiç kavga etmez beklerdik birbirimizi ve buluşurduk bir yerlerde...
keşke keşke keşke keşke işte arkadaşlar bu keşkeler hayatınızda var olsun istemiyorsanız siz siz olun gidin konuşun sonuç ne olursa olsun bir keşke kadar uzun süre sizi etkilemeyecektir.
b3rkharmoni1 profili
-
reddedileceğini bile bile çıkma teklif eden erkek