bir gun uzun bir seyahatten donuyorum, gecen sene eylul olmali, londra’da bir havalimani, bir adamla küçük bir cocugu gozume carpiyor, ama adam turk olsa gerek.
saatlerdir ucagi bekliyoruz, herkes yorulmus, rotar yapmis. soz konusu baba kizini kucagina almis, hikayeler okuyor, cocuk bir yandan kitabi bir yandan babasinin elini tutuyor, cok mutlu. sorular soruyor babasinin yuzunu dikkatle inceleyerek, oyunlar sakalar. mizmizlansa da arada aglasa da adam sabrindan o anki ilgisinden, sevgisinden vazgecmiyor.
ben ki cocuk kavramina, evlenir evlenmez cocuk yapma planina- hele hele bu ulkeye bir can getirmeye- bu kadar uzak biri olarak resmen bayiliyorum bu sahneye. gozlerimi alamiyorum babasiyla cocugun sevgi dolu anlarindan, rahatsiz etmemek icin de cok bakmak istemiyorum gerci. bir kisa anligina icimden geciriyorum “ola ki gercekten asik olup cocuk sahibi olmaya karar verirsem hayatindaki insanla, mumkunse boyle bir babasi olsun” diye. dua gibi degil, dilek de değildi bu icimden bir anlik gecen. sadece ola ki birine tutulursam guzel sevmeyi bilsin, çevresini cogaltan, cocuguna zaman ayirabilen bir adam olsun. sanirim gozum böylece arkada kalmaz, içim rahat eder ve en guzel iyi ki’lerimden biri olurdu boyle bir sevme bicimine sahip biriyle beraber olabilmek.
boylesine guzel seven bir erkek. bu babanin yetistirdigi çocuklar da guzel sever cunku, iyi, duyarli insanlar olurlar topluma.
morrissey of the smiths2 profili
-
çok güzel seven erkek
-
ekşi itiraf
ben ölsem o kahrolurdu ama şuan onsuz yaşadığım icin kendimden soğudum.
hayata devam ederken de kendimden soğuyorum.
yogun bakımda beklerken ona bisi olursa intihar ederim dedigim kalan ailem icin hayata tutunurken, nefes aldigim icin utaniyorum.
her seyi diri diri yasadik; ne sigara ne alkol ne antidepresan. ve suan agir geliyor her sey.
kafami dagitacagim hicbir unsur yok. rahatlamak icin bi yol yok sadece o suan acısız demek disinda.
kalbim acıyor. " cok güçlüsün sen" diyenlere , bu günlerde güçlü kalayim diye mi beni boyle güçlü yetiştirip veda ediverdin sen ah benim bebeğim ha? minik , son ana dek naif ve kibar annem.
--
yazıyı okuyan kim varsa annesi yanındaysa gitsin sarilsin, sabah kahvalti hazırlasin, öpsün sıcacik once benim yerime. şanslıyken hala.
benim ışığım gitti. gözlerimin parıltısını yavas yavas sönerek yitirdim. tek dayanak annem boyle isterdi diye devam ettiğim hayat.
--